หลังจากที่ลอยไปคุยกับกลุ่มคนเมืองพวกนั้นและตกลงกันเสร็จว่าเขาจะขอติดเรือกลับไปด้วย กลุ่มคนเมืองพวกนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะหัวหน้าของทุกคนบนเรือนั้นรู้จักเขาเป็นอย่างดี
"พี่ไปก่อนนะ ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ ปลาที่พี่หามาให้ก็พอจะอยู่กินได้อีกหลายเดือนเลย ถ้าบุหงาอยู่คนเดียวไม่ได้ก็ไปอยู่กับแม่นะ ถ้าพี่จัดการอะไรเสร็จแล้วพี่จะรีบกลับมาหาเลย"
"พี่จะไม่ลืมฉันแน่ใช่ไหม"
"พี่จะไม่มีวันลืมบุหงาแน่นอน"
"....." เธอยิ้มพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า ต่อให้เธอจะเป็นคนบอกให้เขาไปเองแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจและปลดปล่อยน้ำตาออกมา
มันก็แหงล่ะเธออยู่กับเขามาตั้งหลายเดือน ความรู้สึกดีๆ ความรักก็มอบให้เขาไปทั้งหมดแล้ว ไม่มีใครอยากห่างจากคนรักของตัวเองหรอก แต่เพราะความจำเป็นเธอจึงยอมให้เขาไป
"อย่าร้องไห้สิบุหงา"
"ให้ฉันร้องไห้เถอะ ฉันคงต้องคิดถึงพี่มากแน่ๆ พี่เองก็อย่าลืมคิดถึงฉันบ้างนะ"
"พี่จะคิดถึงบุห
