เช้าวันหนึ่งขณะที่บุหงากำลังนั่งโก่งคออาเจียนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ด้านหลังของเธอก็ปรากฏร่างของใครบางคนก่อนที่คนคนนั้นจะย่อตัวนั่งลง พร้อมกับลูบหลังของเธอไปด้วย
"อึก...พี่อินทร!"
"เป็นยังไงบ้าง พี่ได้ยินชาวบ้านเขาพูดกันว่าเราป่วยพี่ก็เลยมาดู"
"...." บุหงาถอนหายใจออกมาอย่างแรงก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าไปในบ้านโดยมีอินทรตามไปด้วยติดๆ "ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอกพี่"
"ไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไงพี่ก็เห็นเรานั่งอ้วกอยู่เมื่อกี้"
"ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ แม่บอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนท้องจะมีอาการแบบนี้"
"....." พอได้ยินอย่างนั้นแล้วอินทรก็รู้สึกหน้าชาบอกไม่ถูก เขาแวะมาหาเธอเพื่อที่อยากจะดูอาการ ว่าเธอนั้นเป็นอย่างที่ใครๆ พูดหรือเปล่า
"ฉันกำลังท้องน่ะ"
"อ๋ออืม..."
"แล้วพี่มาทำไมเดี๋ยวลุงผู้ใหญ่ก็ว่าเอาหรอก"
"พ่อเขาจะว่าทำไมพี่ไม่ได้มาทำอะไรไม่ดีสักหน่อย"
"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงตัวคนเดียวแล้วนะพี่
