ไม่ว่าจะไปที่ไหนๆ บุหงาก็จะรู้สึกตื่นเต้นอยู่เสมอ ยิ่งเป็นห้างสรรพสินค้าที่มีของสวยๆ งามๆ วางขายอยู่มากมายก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นกับการได้เดินดูอะไรต่อมิอะไร
"เราเดินดูของพวกนี้กันก่อนได้ไหมค่อยไปกินข้าว"
"แต่ว่า..."
"นะๆ ฉันยังไม่หิวเลยอยากเดินดูของพวกนี้ก่อน"
"อะๆ ตามใจ แต่พี่ให้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงนะ แล้วเราต้องไปกินข้าวกัน"
"อื้อๆ"
เธอก็ไม่เข้าใจที่เขาพูดหรอกแค่ได้เดินดูข้าวของในห้างที่เธออยากดูแค่นั้นก็พอแล้ว
"อยากได้เสื้อผ้าไหมเดี๋ยวพี่ซื้อให้"
"อื้อๆ" เธอตกลงตอบรับในทันทีเพราะไม่รู้เลยว่าของที่ตัวเองอยากได้นั้นมันราคาเท่าไร เธอไม่รู้เรื่องราคาเงินทองถูกหรือแพง เธอแค่อยากได้มันก็เท่านั้น
"อยากได้อะไรก็บอกเลยนะเดี๋ยวพี่ซื้อให้"
"มีแต่ของสวยๆ ทั้งนั้น คนในเมืองนี่เก่งจังเลยนะ"
"....." คิมหันต์เดินตามบุหงาไปติดๆขณะที่เธอกำลังเดินดูของตามร้านต่างๆ เห็นท่าทีของเธอ
