ครืด ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋งขอคิมหันต์ดังขึ้นอย่างรัวๆ ก่อนที่เขาจะรีบหยิบออกมาดูและเห็นว่าคนที่โทรมาคือเลขาของเขานั่นเอง
“บุหงา พี่ออกไปคุยโทรศัพท์ตรงนี้แป๊บนะ เสียงมันดังพี่คุยไม่รู้เรื่อง”
“จ้ะพี่” เธอพยักหน้าตอบเขา ก่อนที่คิมหันต์เดินออกไปคุยโทรศัพท์ไม่ไกล เพราะเขาก็ยังเป็นห่วงบุหงาอยู่แต่ตรงนี้เสียงค่อนข้างจะดังเขาจึงต้องออกไปให้พ้นจากเสียงเจื้อยแจ้วพวกนี้
“ว่าไง?”
( เราค้นเอกสารการเงินที่ถูกยักยอกไปได้แล้วครับ คุณคิมจะมาที่บริษัทเองหรือว่าจะให้ผมเอาเอกสารไปให้ที่บ้านครับ )
“เอาไว้ที่นั่นแหละ เก็บไว้ดีๆ ล่ะอย่าให้ใครรู้”
( ครับคุณคิม )
แม้เขาจะจัดการเรื่องวุ่นวายของตัวเองจบแล้ว แต่เรื่องที่บริษัทก็ใช่ว่าจะจบ เพราะระหว่างที่เขาหายตัวไปการเงินของบริษัทมันมีอะไรผิดพลาดไปเยอะมาก เขาคิดว่าตัวเองจัดการเรียบร้อยแล้วเสร็จหมดแล้ว แต่ไม่เลยเหมือนว่าเขาจะยังจัดการไม่หมด
