บทที่6.คำสั่ง [เด็กผู้หญิงบริสุทธิ์ ]ตอนสำคัญ
924 คำ
ใครก็ไม่สามารถขัดขืนคำสั่งได้ แต่เมื่อมิเกลมาถึงสิ่งแรกที่ทำให้ตกใจคือบาดแผลที่เลือดไหลชโลมอาบสองกายชาย
"พวกคุณไปทำอะไรกันมา?!" มิเกล รีบวางกระเป๋าตรงดิ่งไปหา "มานั่งให้เลือดท่วมทำไหมคะ ไปหาหมอสิ"
เซทลืมตาขึ้นก่อนเขาจะโต้ตอบ
"พวกฉันเป็นมาเฟียนะไม่อยากอยู่ในที่แจ้ง"
"แล้วจะทำยังไงพวกคุณจะตายไม่ได้นะคะ"
"นึกเป็นห่วงพวกฉันขึ้นมาหรือไง"
"เปล่าหรอกค่ะ แต่พวกคุณจะมาตายตรงหน้าฉันไม่ได้ ขอฉันกลับก่อนได้ไหมคะ"
เรย์คิ้วขมวดหลังจากได้รับคำตอบ แต่เนื่องด้วยมิเกลมีจิตใจที่ดีเธอแค่พูดเย้าเล่น ก่อนที่สักพักหมอส่วนตัวจะเข้ามาทำแผลให้ทั้งสองคน
"ไปเรียนเป็นไงบ้าง" เรย์เอ่ยถาม
"ก็เหมือนเดิมค่ะ"
"ได้ข่าวว่าเธอปฏิเสธคนขับรถที่พวกฉันส่งไปให้ แล้วขึ้นแท็กซี่กลับบ้านเอง"
"ใช่ค่ะ ฉันไม่อยากถูกจับตามอง"
"หรือกลัวหนุ่มๆ เข้าใจผิดกันแน่"
มิเกลจ้องหน้าเรย์ แม้จะมีบาดแผลแต่กลับหล่อเหลาจนละสายตาไม่ได้
"มองนานไปแล้ว" กลายเป็นเซทที่พูดเตือนสติ มิเกลถอนหายใจแต่เหลือบมองหุ่นกำยำ "จะสิงฉันอีกคนหรือไง"
"ปะ เปล่าสักหน่อยค่ะ"
"เธอช่วยไปต้มน้ำอุ่นให้หน่อย"
"ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ"
"ฉันขออุณหภูมิที่อุ่นพอดีไม่ร้อนจัดและไม่เย็นชืดจนเกินไป"
ตัวเล็กยืนพร้อมชักสีหน้า ท่าทางของสองหนุ่มจะเอาใจยาก
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
มิเกลคอยจัดยาและดูแล พวกเขาเป็นเจ้าหนี้ของเธอ จึงมิอาจเพิกเฉยได้
อ๊ะ
ขณะที่ทำทุกอย่างเสร็จสรรพ สองหนุ่มก็นอนลงโดยวางหัวศีรษะบนขาเรียวคนละฝั่ง ตัวเล็กตกใจสะดุ้งนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ห้ามปราม
ดวงตากลมโตจ้องมองพวกเขาที่บาดเจ็บ ภาพบางอย่างก็ผุดขึ้นมาแต่ไม่ชัดเจน ในตอนที่เธอยังเด็กคลับคล้ายคลับคลาว่าได้เจอพวกเขาทั้งคู่มาก่อน
เวลาสี่ทุ่ม
"ไปส่งให้ถึงที่พัก" เซท กำชับกับบอดี้การ์ดคนสนิท
"ครับนาย"
"ไอ้เรย์อาบน้ำอยู่สินะ"
"ใช่ครับ"
"ไปเถอะแล้วรีบกลับมาฉันมีธุระต้องไปทำ"
โทนี่ บอดี้การ์ดคนสนิท ไร้ญาติขาดมิตร ถูกฝึกเพื่อเป็นคนดูแลเซทโดยเฉพาะ รูปร่างสูงปราดเปรียว แถมหน้าตาดีแต่เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า
วันเสาร์
"ไปจีน" มิเกลถามย้ำ "แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยคะ"
"นายท่านไม่ได้บอกแค่ให้ไปรับคนแล้วซื้อเสื้อผ้าก่อนจะออกเดินทางไม่กี่วันข้างหน้า"
"ไปหลายวันหรือเปล่า..ฉันมีรายงานอีกตั้งมากมายที่ยังไม่ได้จัดการ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับ นายท่านแจ้งผู้อำนวยการสถาบันไปเรียบร้อยแล้ว"
"ใช้อำนาจในทางที่ผิดอีกแล้วนะ เอาแต่ใจตลอด"
ตัวเล็กบ่นพึมพำแต่ก็ทำตาม ส่วนผู้เป็นพ่อที่ยังไม่รู้สึกตัวเรย์ก็ส่งคนที่ไว้ใจไปดูแลในช่วงที่พวกเขาพาเธอไปยังต่างประเทศ
"โรงแรมที่พักอยู่อีกไกลไหม" เมื่อบินมาถึงจีนโทนี่ก็ได้รับคำสั่งให้เฝ้ามิเกล "เจ้านายของคุณสั่งไม่ให้คุยกับฉันด้วยหรือเปล่า"
"เปล่าครับ"
"แล้วทำไมถึงไม่ตอบล่ะ"
"ผมมีหน้าที่แค่ดูแลความปลอดภัยไม่ได้มานั่งตอบคำถามใคร"
"เจ้านายกับลูกน้องปากดีพอๆ กันเลยนะ"
มิเกลส่ายหน้า กระทั่งรถแล่นมาจอดโรงแรมใจกลางเมืองจีน สถานที่หรูหรามักมีระบบรักษาความปลอดภัยที่รัดกุม
ตึก ตึก
แม้จะไม่ทราบเหตุผลที่ทั้งสองหนุ่มเรียกให้ตัวเล็กตามมาด้วย แต่ก็ไม่อาจขัดขืนคำสั่ง
หลังจากเธอเก็บข้าวของในห้อง VIP ก็ได้รับข้อความให้ขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้าซึ่งมีการจัดงานเลี้ยงขนาดย่อม
"ยินดีที่พวกคุณมางานนี้ด้วย" ชายชาติตะวันตกตัวสูงใหญ่มีเคราเอ่ยคำทักทาย "ผมทราบว่าพวกคุณเป็นเพื่อนสนิทกันแถมทำธุรกิจเหมือนกัน สร้างความน่าเชื่อถือให้กับงานสีเทาของเราอย่างมาก"
"ขอบคุณที่ชมนะครับ" เซทตอบกลับโดยที่เรย์ยกแก้วไวน์มาดื่มก่อนส่งคำถาม "ผมหวังว่าคุณจะให้คำตอบที่หน้าพึงพอใจสำหรับเรา"
"พูดมาขนาดนี้งั้นเราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า" ชายฝรั่งยกมือเป็นสัญลักษณ์ให้ทุกคนออกห่าง เซทนั่งตรงข้ามเฝ้ารอคำตอบ "ที่จริงเรื่องผลประโยชน์พวกคุณให้มากกว่าคนอื่นอยู่แล้วแต่..น่าจะมีของสัมมนาคุณนิดหน่อยก็ยังดีนะครับ"
"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงพวกฉันได้เตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"
"ชักอยากจะเห็นของขวัญที่พวกคุณจะมอบให้ผมเพื่อธุรกิจที่ก้าวหน้าของเราแล้วสินะ"
"มีอะไรน่าสนใจไปกว่าเด็กผู้หญิงบริสุทธิ์ รสชาติที่คุณโปรดปราน"
"ฮ่าๆ พวกคุณคงสืบประวัติผมมาหมดแล้วแน่นอน"
เรย์กระตุกยิ้มยกไวน์ขึ้นแกว่งไปมา หลังจากเจรจาการค้าก็ดื่มด่ำกันอย่างสำราญโดยไม่มีใครทราบว่ามิเกลแอบอยู่ข้างประตูได้ยินทุกถ้อยคำ
ตัวเล็กก้าวถอยหลัง หรือเหตุผลที่พาเธอมานั้น เพื่อมอบความบริสุทธิ์ให้ฝรั่งตัวใหญ่ยักษ์ที่น่าหวั่นเกรง
- ผู้เขียน
