บทที่7.เหล้า..[จดจำ]
825 คำ
ตัวเล็กตัดสินใจเดินกลับเข้าลิฟท์ ยังคงอึ้งกับคำพูดและสายตาเยือกเย็นของสองหนุ่ม
โทนี่เฝ้าประตูเมื่อเห็นเธอกลับมาจึงเอ่ยถาม "นายท่านสั่งให้คุณลงมาก่อนหรือครับ"
"เปล่าหรอกแต่ฉันไม่อยากขึ้นไป"
"แปลว่าคุณขัดคำสั่ง"
"แล้วจะทำไม"
"ผมเกรงว่าจะไม่สมควร"
สายตามิเกลแน่นิ่งไม่หวั่นคำพูด ตัวเล็กเดินกลับเข้าห้องหยิบเหล้าที่วางประดับซดดื่มเพียว
แม้จะทราบดีว่าเธอติดหนี้บุญคุณ แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะเห็นเธอเป็นแค่สินค้าบรรดาการให้กับงานธุรกิจสีเทา
อึก อึก อึก
มิเกลกระดกดื่มเหล้าจนครึ่งขวด สติของเธอเลือนหายเนื่องจากแอลกอฮอล์ซึมซับ ดวงตาใสซื่อเริ่มคลอน้ำใสปริ่มออกมาช้าๆ กระทัjงเวลาสองทุ่ม
แกร๊ก
เสียงประตูเปิดแต่ภายในห้องมืด ตัวเล็กนั่งบนโซฟาสีแดงมองไปยังกระจกใสรอบห้อง เห็นแสงสีจากตึกฝั่งตรงข้าม เธอพูดจาเสียงดังฟังชัด "ห้ามเปิดไฟ"
สมองยังคิดทบทวนถึงฝรั่งร่างใหญ่ เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านมือชายใด แน่นอนว่าก็ต้องกลัวเป็นเรื่องธรรมดา
ขวดเหล้าถูกวางลงอย่างช้าๆ ก่อนจะได้ยินเสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นเดินตรงมาหา
หมับ!
มือหนาเย็นเฉียบจับสัมผัสไหล่เล็ก วันนี้มิเกลใส่เดรสสีดำสายโซ่ขลับผิวขาวนวลเนียน
กลิ่นน้ำหอมราคาแพงล่องลอยกระทบจมูก หรือการเปิดบริสุทธิ์ครั้งนี้..จะเป็นการชดใช้หนี้สินทั้งหมด
ตึกกก
เขาคว้าแขนกระชากตัวเล็กจนลุกยืน พลางดันไปติดกับกระจกที่ล้อมห้อง ใบหน้าสวยแนบชิดความเย็นจากอุณหภูมิ หัวใจระส่ำจากความกลัว
"ไม่ยักกะรู้ว่าเธอชอบความมืด"
"...."
เสียงนี้เธอจำได้แม่นไม่ใช่ใครที่ไหน เซท ผู้ชายที่ตัวสูงหุ่นดีหล่อล่ำ มิเกล พยายามตั้งสติกลัวหูแวว
"อ๊ะ~"
มือของใครอีกคนกำลังขย้ำสองก้นเนียน แม้จะอยู่ในอาการมึนเมาแต่ก็พอรู้ตัว เรย์ นั่งคุกเข่าลง เขาใช้มือล้วงเข้าใต้ชุดเดรสเพื่อกระทำการลามก
ด้านบน สองมือก็โดนจับขึงแนบชิดติดกระจก นมสองเต้าทะลักบี้แบนจากแรงฟัดเหวี่ยงของสองชาย
อื้ออออ~
เพียงครู่ก็โดนกระชากหันกลับมา ริมฝีปากกำลังโดนเล่นงานจาdเซท ขณะเดียวกันกางเกงในก็โดนจมูกโด่งของเรย์สูดดม พวกเขาคุกคามอย่างไม่ขออนุญาต
เรียวลิ้นยาวเกี่ยวแลกน้ำลายกัน ช่วงล่างก็ซึมเมือกไหลฉ่ำเยิ้มทะลุกางเกงผ้าบาง
ติก'
ไฟในห้องสว่างจ้าหลังจากเซทผละริมฝีปากออกเขาเดินไปยังมุมห้องเพื่อกดเปิดสวิตช์ไฟ
"ทำไมเธอกลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้" เซทถามสงสัย
"พวกคุณ ฮึกกก จะยกฉันให้ฝรั่งคนนั้นใช่ไหม"
"เธอพูดเรื่องอะไร.."
"ได้ยินหมดแล้วที่พวกคุณคุยกับเขา ตัวใหญ่น่ากลัวขนาดนั้น ฉันอาจจะตายก็ได้นะคะ!!"
ทันทีที่ได้รับรู้เรื่องราวเรย์ก็ลุกขึ้นเท้าเอว เขายิ้มพร้อมกับส่งเสียงขำเครือในลำคอ
"เธอก็เลยซดเหล้าเพื่อย้อมใจ" เรย์ถาม "กลัวมากใช่ไหม หึ ของฉันก็ไม่ต่างจากฝรั่งคนนั้นหรอกนะ"
"ขี้อวด!"
"ปากเก่งอย่างเธอถ้ายกให้คนอื่นคงเสียดายแย่"
"หมายความว่ายังไงคะ..."
"เด็กที่ฉันเตรียมมาให้มันใช่เธอที่ไหนกัน หึ"
ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด มิเกล รีบตั้งสติก่อนจะรู้ตัวว่ากำลังโดนลวนลาม เรย์ถอดเสื้อสูทสุดใบหน้าลงกลางอวบอิ่ม ส่วนเซทหยิบขวดไวน์ชั้นเลิศที่พกมารินใสjแก้วใส มองการกระทำกลางห้องท่ามกลางแสงไฟสีส้มสลัว
"เธอขี้กลัวตั้งแต่เด็กจนโตเลยนะ" เรย์กระซิบยิ่งสร้างความมั่นใจว่าเธอเคยเจอทั้งคู่มาก่อน
"พวกคุณเคยเจอฉันตอนยังเป็นเด็กใช่ไหมคะ"
"ใช่ ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก"
"แต่ฉันจำเรื่องราวช่วงวัยนั้นไม่ได้เลย"
"ไม่ต้องจำหรอกไม่ได้มีอะไรน่าประทับใจ นอกจาก.."
"นอกจากอะไรคะ"
"รอยยิ้มหวานของเธอ"
เซทกระดกดื่มไวน์หมดแก้ว เดินเข้ามา สลับกับ เรย์ ที่เดินสวนทางพร้อมปลดเปลื้องเสื้อผ้า
เพียงแค่ไม่นานสามคนก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ตัวเล็กไม่กล้าสบตาเอียงใบหน้าสวยหวานหลบหนี
เซทจับปลายคางปะทะแววตาเร่าร้อน เขาพูดกระเส่า "ลืมตามองสิ่งที่ฉันกำลังจะทำ ครั้งแรกของเธอจะเป็นที่จดจำ"
หัวใจดวงน้อยไม่อาจปฏิเสธ เงินจำนวนมากต่อลมหายใจให้พ่อของเธอ แต่ก็ไม่คิดว่าการสูญเสียความบริสุทธิ์นี้ เธอจะโดนล่วงล้ำจากสองหนุ่มมาเฟียพร้อมกัน
- ผู้เขียน
