ไม่แฟร์NC++
1230 คำ
พรีม...
"ฉะ ฉันไมได้เป็นอะไร เธอทำต่อไปก่อน ซี๊ดดดไม่งั้นฉันได้ตายจริงๆ แน่ อ่าาาส์"
เธอรีบก้มลงไปจัดการกับเจ้าสิ่งนั้นอีกครั้ง ทำไปตั้งนานสิ่งที่เธอต้องการก็ไม่ออกมาสัก
"อ๊ะไอ่อ้ามอะออกอา" (มะไหร่น้ำจะออกมา)
"เธอว่าอะไรนะ ซี๊ดดดดด"
"มะไหร่น้ำจะออกมา" เธอเอาเจ้าแท่งประหลาดออกจากปากอีกครั้งแล้วถามคนที่ยืนทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย
"มะ ไม่รู้ อ่าาาาส์ แต่ตอนนี้ฉันโคตรดีเลยว่ะพรีม เอามันเข้าปากแล้วทำต่อไปเรื่อยๆ เลย"
"แต่ฉันอยากกินน้ำนั่นนายเอามันออกมาเร็วๆ สิ"
"เอออ...เดี๋ยวก็ได้กินเธอก็ทำเร็วๆ ห้ามหยุด ซี๊ดดด อื้มมม"
อ๊อก อ๊อก อ๊อก เธอเร่งความเร็วเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นทำ
"อ๊าาาา ใกล้แล้วใกล้แล้วววว อ่าาาาาส์"
ไม่นานเธอก็รับรู้ถึงรสชาติน้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งเข้าสู่โพรงปากรสชาติมันไม่เหมือนที่คิดไว้เลยสักนิด
"อี๊ แหวะ ไม่เห็นอร่อยเลย>จากัวร์...
"น้องสาวของเธอมันทำไมหอมจังวะพรีมโคตรหอมเลยว่ะ แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ" มันหอมจริงๆ ครับยิ่งดมยิ่งติดใจผมไม่ได้โรคจิิตใช่ไหม
ผมทั้งดมทั้งดูดทั้งเลียน้องสาวของพรีมอย่างไม่รู้เบื่อวันนี้ผมเพิ่งเข้าใจว่าความฟินว่ามันเป็นยังไงมันฟินมากและรู้สึกดีมากด้วยยิ่งได้ยินเสียงคนด้านบนร้องออกมาเหมือนคนจะขาดใจผมยิ่งชอบ ผมเร่งความเร็วของลิ้นแทงเข้าแทงออกแหย่ลิ้นลงไปในร่องที่ปิดสนิทของพรีม มันยิ่งทำให้พรีมร้องครางออกมาจนสุดเสียง ไม่นานร่างกายของพรีมกระตุกเกร็งร่องของเธอตอดลิ้นผมตุบๆ จนผมรู้สึกได้
"อ๊าาาาา จากัวร์ ฉันเป็นอะไรไม่รู้ ฮือออ อ๊ายยยยยย กรี๊ดดด"
เสียงกรีดร้องที่มาพร้อมกับของเหลวสีใสที่ผมเห็นครั้งแรกและผมก็รับรู้รสชาติของมันครั้งแรกด้วยเหมือนกันเมื่อมันสัมผัสมาโดนลิ้น เขามองดูอยู่สักพักเหมือนกำลังชั่งใจว่าจะเอายังไงต่อดี สุดท้ายเขาก็ใช้ลิ้นปาดเลียน้ำสีใสเข้าปากจนมันไม่หลงเหลือเลยแม้แต่หยดเดียว โคตรหวานโคตรอร่อย คือสิ่งที่เขาคิดในใจ
"ฉันชักจะติดใจน้องสาวเธอแล้วดิ"
"..........."
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก น้องพรีม!!! "
"แม่?? " พรีมหันหน้ามามองผมด้วยสีหน้าตกใจพอตั้งสติได้ทั้งผมกับพรีมรีบขยับตัวลุกขึ้นใส่เสื้อผ้ากันอย่างรวดเร็วว่องไว
"น้องพรีมเปิดประตูให้แม่หน่อยค่ะ"
"ค่าาาาา" พรีมสำรวจร่างกายตัวเองเสร็จสรรพก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องส่วนผมน่ะเหรอก็รีบเดินไปนั่งที่โต๊ะอย่างเดิมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้าเคทเดินมายืนอยู่ข้างหลังแตะมือลงมาบนไหล่จนผมสะดุ้ง
"ลูกสาวน้าเป็นไงบ้างจากัวร์ตั้งใจเรียนหรือเปล่า"
"กะ...ก็...พอได้ครับ" ผมพยายามทำเสียงให้ปกติสุด
"อื้มมม เมื่อกี้แม่ได้ยินเสียงแปลกๆ เราสองคนได้ยินมั่งมั้ย"
"ไม่ครับ/ไม่ค่ะ" เราสองคนรีบตอบพร้อมกันอย่างรนๆ จนหน้าเคทมองมาเหมือนสงสัย
นั่นแล่ะครับเหตุการณ์ในคืนนั้น....แต่มันไม่ได้มีแค่คืนนั้น
ปัจจุบัน...
น้ำท่วมปากพูดไรไม่ออกครับเจอสายตาแม่เรนมองมาขนาดนี้แปลว่าท่านรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้ได้ไงผมก็ไม่รู้เหมือนกันจะว่ายัยพรีมบอกคงเป็นไปไม่ได้เรื่องผ่านมาจะปีแล้ว
"อาทิตย์หน้าเราต้องไปบ้านลุงภัทรเพื่อพูดเรื่องการหมั้นของลูกกับน้องพรีม"
"เราสองคนอยู่มอสี่อยู่เลยนะครับจะให้หมั้นกันเลยเหรอ"
"เรื่องนั้นลูกไม่ต้องห่วงผู้ใหญ่จะจัดการให้เองลูกแค่รอเข้าพิธีก็พอ"
"..............."
พรีม...
"ไม่เอาพรีมไม่หมั้นกับจากัวร์พรีมจะหมั้นกับพี่ลีโอคนเดียว><"
"พี่ลีโอเค้าก็มีคนรักของเค้าอยู่แล้วน้องพรีมก็เห็นไม่ใช่เหรอ....แต่ถึงพี่ลีโอจะไม่มีใครแม่กับพ่อก็คงจะยังยืนยันให้น้องพรีมหมั้นกับจากัวร์เหมือนเดิม"
- ผู้เขียน
