ความจริง
1378 คำ
จากัวร์..
ตึ๊ดดดดดดดดด ตึ๊ดดดดดดดดด ผมกดรับสายทันทีเมื่อรู้ว่าเป็นใครที่โทรมา
"สวัสดีครับว่าที่คู่หมั้น" ผมพูดเสียงหวานใส่คนในสายแต่เหมือนเธอกำลังโมโหอารมณ์ไม่ดีซึ่งผมก็รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร
"ไอ้จากัวร์!!! "
"พูดกับว่าที่คู่หมั้นให้มันดีๆ หน่อย"
"หุบปากไปเลยนะ ยังไงๆ ฉันก็ไม่ยอมหมั้นกับนายแน่"
"แล้วคิดว่าฉันอยากหมั้นกับเธอนักหรือไงวะ"
"ก็แล้วทำไมนายไม่ปฏิเสธพ่อแม่นายไปล่ะว่าไม่อยากหมั้นกับฉันน่ะห๊ะ"
"แล้วเธอทำไมไม่พูดอ่ะ มีปากก็พูดสิหรือมีไว้...อมอย่างเดียว"
"กรี๊ดดดดดด!!!!! "ผมรีบดึงมือถือออกจากหูแทบไม่ทัน
"พูดความจริงจะกรี๊ดทำไมครับ...เมีย"
"ฉันเกลียดนายจริงๆ เลยไอ้จากัวร์"
"เธอคิดว่าฉันรักเธองั้นสิ ถ้าเธอไม่อยากจะหมั้นกับฉันเธอควรจะเป็นคนพูดเพราะเธอเป็นผู้หญิงจะให้ฉันเป็นผู้ชายจะให้พูดคงไม่ดี"
""แต่ฉันไม่อยากหมั้นกับนายอ่ะ"
เสียงเหมือนคนจะร้องไห้ ครั้งนี้ผมมั่นใจว่าคนปลายสายร้องไห้จริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเหมือนที่เคยผมรู้ว่าเธอไม่ได้รักผมหัวใจเธอมีแค่พี่ชายผมเท่านั้น ถึงแม้เราสองคนจะเคยมีอะไรลึกซึ้งกันมาก่อนแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ยัยพรีมเปลี่ยนความรู้สึกจากพี่ลีโอไปได้
"ฉันรักพี่ลีโอ ฮึก ฮึก ฮึก"
"ฉันรู้แล้วไม่ต้องย้ำหรอกน่ะ"
"ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงต้องมาบังคับให้ฉันกับนายหมั้นกัน หรือว่าท่านจะรู้.." โอ้โหยัยนี่เพิ่งคิดได้เหรอวะ
"อืมมมมม พ่อแม่ของเธอกับฉันท่านรู้เรื่องของเราหมดแล้วรู้ว่าเรามีอะไรกัน" ครับ...เราสองคนมีอะไรกันแล้วมีอะไรกันที่มันลึกซึ้งไม่ใช่แค่ต่างคนต่างช่วยกันเหมือนครั้งแรกที่เราทำ และมันก็เกิดขึ้นภายในคืนนั้นเลยเรื่องของเรื่องก็เพราะความอยากรู้อยากลองล้วนๆ แต่พอมันมีครั้งแรกผมก็ติดใจไงมันก็เลยมีครั้งที่สองที่สามตามมาและเป็นผมเองที่เริ่มก่อนส่วนยัยพรีมน่ะแค่ผมเล้าโลมจูบนิดจูบหน่อยก็อ่อนแล้วครับเพราะแบบนี้ไงยัยนั่นถึงพูดว่าเกลียดผมเพราะผมทำให้เธอต้านทานความต้องการของตัวเองไม่ได้ต้องยอมทุกครั้งแม้ตอนแรกเธอจะขัดขืนไม่เต็มใจแต่สักพักก็.... จากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบปีแล้วนะและผมกับพรีมเราก็ไม่ได้เจอกัน ผมคิดมาตลอดว่าเรื่องนี้คงไม่มีใครรู้นอกจากผมกับพรีมแต่แล้วจู่ๆ ลุงภัทรก็มาพูดกับพ่อแม่ผมว่าจะให้เราหมั้นกันเพราะผมทำให้พรีมเสียหาย ผมก็ไม่กล้าถามว่าท่านรู้ได้ไงเพราะเท่าที่ผมทำมันก็เป็นอะไรที่ผิดมากเลยไปถามท่านก็เหมือนตอกย้ำความเสียใจของท่านที่ลูกสาวเพียงคนเดียวโดนผมเจาะไข่แดงตั้งแต่อายุ16
หลายวันต่อมาพ่อแม่แล้วก็ผมเรามาที่บ้านลุงภัทรส่วนเฮียลีโอก็ทำงานเจ๊ทั้งสองก็ไปเรียนมีแต่ผมที่ต้องหยุดเรียนและคงจะหลายวันผมก็โทรบอกไอ้ซีโน่ไว้แล้ว เออผมลืมบอกว่าตอนนี้ไอ้ซีโน่กับเจ๊แสนรักน่ะกำลังคุยๆ กันอยู่ไม่รู้ไปสปาร์คกันตอนไหนเพราะดูๆ แล้วเจ๊ของผมมันไม่ใช่เสป็กไอ้โน่เลยสักนิดเดียว แต่ก็ดีแล้วครับเพราะผมสงสารไอ้โน่ที่มันอกหักจากลิลิน เอาล่ะครับเลิกพูดเรื่องคนอื่นมาเอาเรื่องของผมดีกว่า ยิ่งเมื่อพ่อขับรถเข้าไปใกล้ตัวบ้านของลุงภัทรมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งเหงื่อแตกไม่หยุดทั้งที่แอร์บนรถก็ออกจะเย็นฉ่ำ
"ทำตัวดีๆ พูดดีๆ เข้าใจไหมจากัวร์"
"ครับพ่อ"
"เห้ออออ พ่อคิดว่าแกจะไม่เหมือนพี่ชายแกแล้วนะ ที่ไหนได้ร้ายพอกัน ไม่รู้ลุงภัทรเจอหน้าแกแล้วจะเอาเลือดหัวแกออกไหม"
"คงไม่หรอกเสือพี่ภัทรเค้าเป็นคนมีเหตุผลน่ะ"
"เหตุผลกับคนที่ไปมีอะไรกับลูกสาวของเขาตั้งแต่อายุสิบหกอ่ะนะ เหอะคงจะมีหรอก"
เวลาต่อมา...
"เราจะหมั้นกันเงียบๆ นะเพราะทั้งสองคนก็ยังเด็กกันอยู่ทั้งคู่" ลุงภัทรพูดเสียงเรียบๆ แล้วมองมาที่ผมที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ที่พื้น ส่วนยัยพรีมผมไม่เห็นครับ
"แล้วนี่น้องพรีมไปไหนแล้วล่ะคะพี่ภัทร" ไม่ต้องสงสัยนานเพราะแม่ผมถามให้แล้ว
"อยู่บนห้องน่ะให้คนไปตามก็ไม่ยอมออกมา"
"งั้นเดี๋ยวเคทไปตามแกลงมาดีกว่า"
"ไม่ต้องหรอกเคทให้จากัวร์ไปตามน่าจะดีกว่า"
"........" ทั้งพ่อผมแม่ผมแล้วก็น้าเคทถึงกับงงว่าทำไมลุงภัทรถึงให้ผมไปตาม
"เอ่อให้ผมไปตามเหรอครับ"
"อื้มมม เราไปตามยัยพรีมมาลงมาหน่อยเพราะลุงกับน้าเคทมีเรื่องที่จะต้องคุยกับพ่อแม่เราเยอะเลย"
"เอ่อออก็ได้ครับ"
ผมไม่เข้าใจทำไมลุงภัทรถึงยอมให้ผมมาตามยัยพรีม ท่านไม่กลัวผมทำอะไรยัยนั่นอีกหรือไงกัน ผมก้าวขาขึ้นบันไดเดินตรงไปยังห้องที่คุ้นเคยเพราะมันเป็นห้องเดียวของบ้านหลังนี้ที่ผมเคยเข้าไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"น้องพรีมไม่ลงไป!!! " เคาะครั้งที่หนึ่ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เคาะครั้งที่สอง
"พูดไม่รู้เรื่องหรือไงคะบอกว่าไม่ลงไปไง"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เคาะครั้งที่สาม
"โอ๊ย!!! จะเคาะอะไรนักหนาน้องพรีมจะนอน"
ก๊อก ก๊อก และครั้งที่สี่
ผลั๊ว!!! ประตูห้องเปิดออกมาอย่างแรงจนเกือบกระแทกหน้าของผม พอคนในห้องเจอหน้าผมเธอก็รีบดันประตูจะปิดแต่ผมแรงเยอะกว่าและไวกว่าเลยเอามือดันไว้แล้วแทรกตัวเข้าไปภายในห้องของพรีมก่อนจะจัดการกดล็อกประตูทันที
"ออกไปเลยนะจากัวร์!!! "
"ไม่ออก"
"นายไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องนี้นะ"
"มีดิทำไมจะไม่มี"
"ไอ้..."
"อ๊ะ อ๊ะ ด่าไอ้อีกคำเดียวฉันจะจับเธอโยนลงเตียงไม่เชื่อก็คอยดู"
"ไอ้บ้าไอ้ลามก"
"ลามก?? ฉันแค่จะโยนเธอลงเตียงไม่ได้จะทำอะไรเธอซะหน่อย เอ๊ะ หรือว่าเธอคิด"
"กรี๊ดดดด ไอ้บ้าฉันเกลียดนาย" ผมไม่สนใจคนขี้โวยวายผมเดินเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ และเหมือนยัยนี่จะกลัวผมมากด้วย
"เข้ามาทำไมออกไปเลยนะไอ้จากัวร์!!! ""
"จะรีบไล่ไปไหนล่ะหื้มมม ทีตอนนั้นยังร้องขอฉันอยู่เลย"
"อ๊ายยย อย่าพูดนะห้ามพูด"
"ถ้าไม่อยากให้พูดก็ทำเลยละกัน"
"กรี๊ดดดด ไอ้บ้าจากัวร์!!!! " ผมผลักยัยพรีมนอนลงบนเตียงแล้วตามไปคร่อมร่างเธอเอาไว้จนยัยนั่นตัวสั่นเทาด้วยความกลัวหลับตาแน่นไม่มองหน้าหล่อๆ ของผมเลยสักนิด
"555555 สนุกดีว่ะได้แกล้งคนอย่างเธอ" ผมลุกขึ้นยืนตรงปลายเตียงแล้วก็หัวเราะกับท่าทีของยัยนี่ เธอคิดว่าผมจะทำอะไร ทั้งพ่อแม่ผมพ่อแม่เธอก็นั่งกันอยู่ข้างล่าง ขืนผมทำอะไรยัยนี่ผมคงโดนจับแต่งงานทันทีซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ เรื่องหมั้นก็เหมือนกันถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากหมั้นหรอกเพราะหมั้นกันไปก็ไม่ได้แต่งอยู่ดีในเมื่อเราไม่ได้รักกัน..ไม่ใช่สิ แค่เธอมั้งที่ไม่ได้รักผม
อารายยังงายยยยยยเดี๋ยวมาต่อค่าาาาา
- ผู้เขียน
