น้อยใจ/ อยากกลับบ้าน
1449 คำ
หนึ่งเดือนต่อมา
พรีม...
ตอนนี้เปิดเทอมแล้วค่ะและเธอก็ได้มาเรียนโรงเรียนเดียวกันกับจากัวร์อยู่ชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง อาเรนพาเธอมารายงานตัวแทนพ่อกับแม่ที่ท่านบอกว่าติดงานมาไม่ได้ถามว่าน้อยใจมั้ยก็น้อยใจค่ะทั้งน้อยใจทั้งคิดถึงพ่อกับแม่มากๆ เธอมองหาจากัวร์ที่วิ่งไปเข้าแถวนักเรียนเป็นพันแต่เธอก็หาเขาเจอได้ไม่ยากเพราะจากัวร์ดูโดดเด่นมากในบรรดานักเรียนชายทั้งหมดแต่ที่ทำให้เธอรู้สึกไม่โอเคก็คือในแถวของเขาทำไมมีแต่นักเรียนหญิงล่ะนักเรียนชายแทบจะไม่มีเลย เห็นแบบนี้แล้วเธออยากย้ายไปเรียนห้องเดียวกับจากัวร์แต่ก็ทำไม่ได้ถ้าโรงเรียนนี้พ่อของเธอเป็นหุ้นส่วนก็คงจะดีเพราะเธอจะขอย้ายห้องได้แต่ที่นี่มันไม่ใช่เห้ออออ
เธอเดินตามอาจารย์เข้ามาในห้องเรียนทุกคนในห้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียวซึ่งมันก็แน่อยู่แล้วไหมล่ะเพราะว่าคงไม่มีใครรู้จักเธอเพราะเธอเพิ่งมาเรียนวันนี้วันแรก เธอมองสำรวจไปทั่วห้องห้องนี้ผู้หญิงก็เยอะนะแต่ไม่เยอะเท่าห้องของจากัวร์ที่อยู่ข้างๆ ที่เธอรู้ว่าเขาเรียนอยู่ห้องข้างๆ เธอก็เพราะตอนเดินตามอาจารย์มาเธอมองเข้าไปในห้องข้างๆ เห็นจากัวร์กำลังนั่งคุยกับเพื่อนของเขาอยู่
หลังจากแนะนำตัวเสร็จเธอก็เดินมานั่งโต๊ะที่ว่างอยู่เพียงตัวเดียวกลางห้องโดยที่เธอก็ไม่ได้สนใจมองหน้าใครทั้งนั้นเพราะอย่างที่รู้ๆ เธอไม่ใช่คนที่มีมนุษยสัมพันธ์อันดีกับใครง่ายๆ
"ดูหยิ่งๆ เนอะยัยเด็กใหม่อ่ะ" เธอรู้ว่าหมายถึงเธอแต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจหยิบมือถือออกมากดเล่นฆ่าเวลาเพราะอาจารย์ยังไม่เข้าสอน
"นั่นสิคิดว่าเส้นใหญ่มั้งที่สามารถเข้ามาเรียนที่นี่กลางปีได้อ่ะ" เธอก็เพิ่งรู้ว่าโรงเรียนแห่งนี้สอบเข้ายากมากและมีนโยบายไม่รับนักเรียนกลางปีแต่เธอกลับสามารถเข้ามาเรียนได้เลยทำให้มีคนคิดว่าเธอใช้เส้นสายซึ่งมันก็จริงนั่นแล่ะค่ะอาเสือเส้นใหญ่จะตายถ้าไม่ได้อาเสือเธอคงไม่ได้มาเรียนที่นี่หรอก
"แต่เมื่อเช้าฉันเห็นว่ายัยเด็กใหม่นั่งรถมากับจากัวร์ด้วยนะเส้นน่าจะใหญ่จริงเพราะใครๆ ก็รู้ว่าครอบครัวจากัวร์ใหญ่และมีอิทธิพลขนาดไหน"
"หรือยัยนี่จะเป็นญาติจากัวร์ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงต้องเข้าไปตีสนิทเผื่อจะได้ใกล้ชิดจากัวร์"
"เออพูดถึงจากัวร์ไม่รู้ปีนี้จะลงแข่งบาสอีกหรือเปล่าฉันอยากไปดูตอนเขาซ้อม โอ๊ยยยยิ่งเวลาถอดเสื้อนะ แอร๊ายยคิดละก็ฟิน>โอ๊ยยยอยากได้แบบนี้มีอีกไหม>
- ผู้เขียน
