บ้านซีโน่
พรีม...
จากัวร์เดินจูงมือเธอเข้ามาในบ้านของเพื่อนเขาเราเดินมาจนถึงห้องรับแขกก็เจอกับเด็กผู้หญิงคนนึงกำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจเธอคิดว่าน่าจะเป็นยัยเด็กโนล่าอย่างแน่นอนเพราะดูแล้วอายุน่าจะสักสิบสี่สิบห้ายัยเด็กนั่นหน้าตาน่ารักมากผิวขาวผมยาวมัดแกะสองข้างใบหน้าออกจะเป็นลูกครึ่งนิดๆ น่ารักสดใสขนาดนี้จากัวร์จะมีหวั่นไหวบ้างไหมนะเขามากินมานอนอยู่ที่นี่เกือบสองเดือนนั่นก็แปลว่าเจอกันทุกวันเลยล่ะสิจะมีใกล้ชิดกันขนาดไหนกันนะไอ้บ้าจากัวร์ยิ่งหน้าตาดีอยู่ พอคิดได้แบบนั้นใจเธอก็เริ่มร้อนรนอยู่ไม่เป็นสุขอย่าบอกนะว่าอาการที่เธอเป็นตอนนี้คือเธอหวงเขาเธอหวงจากัวร์ใช่ไหมเธอไม่อยากให้เขามาที่นี่แล้วเธอกลัวจากัวร์จะชอบยัยเด็กนี่จริงๆ แม้ว่าเขาจะพูดกับเธอวันก่อนว่าเขารักเธอแต่ของแบบนี้มันไม่มีอะไรแน่นอนรักได้ก็เลิกรักได้ โอ๊ยเธอจะทำยังไงดีเธอหวงจากัวร์เธอกลัวว่าเขาจะเลิกรักเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะยังไม่ได้รักจากัวร์ก็ตามแบบนี้เขาเรียกหวงก้างหรือเปล่านะ>จากัวร์...
"กูขึ้นมานานละกูขอลงไปดูพรีมหน่อยนะไม่รู้จะงอแงบ้างไหม" ผมก็มัวแต่เล่นเกมส์จนลืมว่าพาพรีมมาด้วย
"ห่วงขนาดนี้ทำไมไม่หนีบขึ้นมาด้วยเลยล่ะวะ"
"เรื่องอะไรกูจะให้พรีมเข้ามาในห้องมึงดูมึงสิเสื้อผ้าก็ไม่ชอบใส่นุ่งแต่กางเกงในตัวเดียวเดินทั่วห้อง"
"หวงว่างั้น"
"เออเมียทะ..." ผมกำลังจะเผลอพูดว่าเมียทั้งคนดีนะที่ยั้งปากไว้ทันแต่มันเหมือนจะไม่ทันเพราะไอ้โน่จ้องผมอย่างจับผิด
"เมื่อกี๊มึงว่าเมีย..หมายความว่าไงวะไอ้กัวร์"
"ไม่มีอะไรมึงอย่าถามกูมาก"
"ฮั่นแน่ๆๆๆ กูว่ามึงกับยัยคู่หมั้นจำเป็นต้องมีซัมติงกันอย่างแน่นอน มึงมันร้ายว่ะ"
"มึงเงียบปากไปเลยนะไอ้โน่ กูไม่อยากให้พรีมเสียหาย"
"แปลว่ามึงยอมรับว่ามีอะไรกันแล้ว"
"...." ผมไม่จำเป็นต้องตอบเพราะผมรู้ว่าไอ้โน่มันน่าจะเข้าใจ
ผมเดินลงมาข้างล่างก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของสาวๆ ซึ่งไม่ใช่เสียงสาวๆ ที่ไหนหรือใครหรอกครับเสียงยัยพรีมกับโนล่าน้องไอ้โน่ที่กำลังดูซีรีย์กันอยู่ซึ่งน่าจะเป็นหนังตลกเห็นหัวเราะเสียงดังลั่นบ้านยังกะอยู่กันเป็นสิบแต่จริงๆ แล้วนั่งกันอยู่สองคน
"5555ตลกจังเลยค่ะพี่พรีม5555"
"ใช่5555เรื่องนี้โคตรตลกพี่ดูสามรอบแล้วรู้มั้ย" พี่?? ยัยพรีมแทนตัวเองว่าพี่งั้นเหรอ เกิดมาเพิ่งได้ยินมันช่างน่าอัศจรรย์ใจอะไรอย่างนี้ ว่าแต่ทำไมสองคนนั้นถึงดูสนิทสนมกันเร็วขนาดนี้ล่ะเมื่อเช้ายัยพรีมยังตั้งแง่กับโนล่าอยู่เลย
"อ้าวววพี่จากัวร์ลงมาแล้วค่ะพี่พรีม" สองสาวหันมาพร้อมกันผมเดินยิ้มเข้าไปแล้วนั่งข้างๆ พรีม
"หัวเราะอะไรกันสองสาว"
"หัวเราะซีรี่ย์ที่กำลังดูค่ะสนุกมากเลยพี่จากัวร์ดูด้วยกันสิคะ"
"นายเล่นเกมส์เสร็จแล้วเหรอ" พรีมละสายตาจากหน้าจอหันมาถามผม
"ยังอ่ะฉันเป็นห่วงเธอก็เลยลงมาดูกลัวเธอจะเหงา"
"ไม่เหงาหรอกนั่งดูหนังกับโนล่าสนุกจะตายไม่เหงาเลยนายจะไปเล่นเกมส์ต่อก็ไปเถอะ"
"ไอ้เราก็อุตส่าห์เป็นห่วงเลยรีบลงมาดูกลับโดนไล่ซะงั้นน่าน้อยใจจัง>โอ๊ย...หมั่นไส้เนอะ>