นั่นไง...แค่บ่นถึงก็มาทันที
พิมพ์อัปสรชะงักนิ้วที่กำลังพิมพ์ข้อความ ตวัดสายตามองดารัณที่ยื่นหน้าเข้ามาอ่านข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือด้วยสายตาดุ แต่ไม่ว่าเธอจะมองดุมองเหวี่ยงมองแรงแค่ไหนก็ไม่สามารถทำร้ายความเสือกบริสุทธิ์ของดารัณได้ ดวงตาสีนิลของคนข้างๆไล่อ่านข้อความจนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้วเบ้ปาก
“อะไร?” อ่านแซตคนอื่นแล้วยังมาเบ้ปากใส่ เดี๋ยวจะโดน
ดารัณยักไหล่ก่อนจะเบือนสายตากลับไปมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่เล่นเกมค้างไว้
"เกือบเดือนแล้วปะที่มึงคุยกับเขา?"
คำถามของดารัณทำให้พิมพ์อัปสรเหล่ตามอง ก่อนจะหันสายตากลับมาที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองเหมือนเดิม
"อือ ก็ประมาณนั้น"
จริงๆก็ไม่ถึงเดือนหรอก ยังไม่เต็มสี่สัปดาห์ด้วยซ้ำที่เธอกับปาลทัตคุยกัน ซึ่งส่วนใหญ่ก็คุยกันผ่านแซตผ่านการโทรคุย นัดเจอกันจริงๆแค่ไม่กี่ครั้ง สถานที่นัดก็คือร้านข้าวมารวยที่อยู่ฝั่งตรงข้าวคอนโดเธอ
“ช
