ยั่วรักคุณอาแสนร้าย (อากรณ์:ชมดาว)

@สนามบิน "อากรณ์ไม่มาเหรอคะ?" ร่างบอบบางยืนนิ่ง กวาดสายตาไปมา มองหาจนแน่ใจว่าไม่มีคนที่เธออยากเจอหน้าที่สุดในเวลานี้ น้อยใจได้ไหม อุตส่าห์กำชับแด๊ดดี้แล้วไงว่าให้อากรณ์มาให้ได้ มากันได้ทุกคน ยกเว้นอากรณ์คนเดียว เฮ้ออออออออ "อากรณ์เฝ้าบ้านค่ะ" 'ผู้การสันต์' บอกเสียงเรียบ พร้อมมือสองข้างที่ค่อย ๆ ลดลง อ้ากว้างเพื่อรอลูกสาววิ่งเข้ามากอด ทว่าอีกคนกลับไม่ทำแบบนั้น อาการดีใจเมื่อเจอหน้าพ่อแม่เหมือนคนอื่น ไม่มี แต่กลับถามถึงคนที่มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทางเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง น้อยใจได้ไหม เฮ้ออออออออ "เฝ้าบ้านเหรอคะ?" ชมดาวถามอย่างไม่อยากเชื่อ การที่เธอกลับมาเหยียบบ้านเกิดในรอบสามปีมันไม่มีความหมายต่ออาเลย เฮ้ออออออออ “เกิดเขายกเสาบ้านเราไปทำไงคะ" ชมดาวหน้ามุ่ย แด๊ดดี้เว่อร์อะ! "ไม่มีใครกล้าทำแบบนั้นหรอกค่ะแด๊ดดี้" เธอต้องไปถามสาเหตุกับเจ้าตัวจริง ๆ ว่าทำไมไม่ยอมมา แล้วถ้าตอบเธอไม่ได้นะ น่าดู! "ชมดาวขา..." 'ชมจันทร์' เขยิบเข้าไปหาลูกสาวเมื่อเห็นใบหน้าผิดหวังของคนตัวเล็ก แล้วรั้งอีกคนเข้ามากอด เราไม่เจอหน้ากันนานถึงสามปี เพราะอีกฝ่ายไม่ได้กลับบ้านเลย ไปเรียนสามปีก็อยู่ยาวจนครบ ในรอบสามปีที่เพิ่งได้เจอหน้าครั้งแรก ชมดาววันนั้นกับวันนี้ต่างกันมาก คนเรียบร้อยใส่กระโปรงยาวคลุมเข่าไม่มีให้เห็น มีแค่เสื้อผ้าน้อยชิ้น กระโปรงสั้นสองคืบ สวมเสื้อแจ็กเกตคลุมไหล่ ด้านในเป็นเสื้อสายเดี่ยวสีขาว ทำผมสีน้ำตาลอ่อนดัดลอนปล่อยยาว ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนสวยฉ่ำ ปากมันวาวลิปกลอส ชมดาวในวันนั้นน่ารักเรียบร้อยมาก แต่ชมดาวในวันนี้กลับดูเซ็กซี่ และดูเป็นสาวมั่นทันสมัยขึ้นมา "หม่ามี้ขา...อากรณ์ไม่น่ารักเลยค่ะ" 'ชมดาว' ในวัยสิบแปดปี กระชับกอดคนเป็นแม่กลับด้วยท่าทางเศร้า ๆ เธอตั้งความหวังเอาไว้มากเกินไปใช่ไหม แต่พอไม่เป็นไปตามที่หวัง มันถึงรู้สึกน้อยใจสุด ๆ แบบนี้ อากรณ์นะอากรณ์ เธอจะงอนให้ดู เธอจะไม่พูดกับอาด้วย! "บ้านเรามีแต่ของสำคัญทั้งนั้นค่ะ การที่แด๊ดดี้ให้อากรณ์เฝ้าบ้านเพราะไว้ใจไงคะ แด๊ดดี้เชื่อว่าอากรณ์ดูแลได้ ยังไงเสีย กลับบ้านไปหนูก็ได้เจออาอยู่แล้วค่ะ" ชมดาวนิ่งคิดตามเมื่อหม่ามี้บอกแบบนั้น ก็จริง เธอกลับถึงบ้านยังไงก็ต้องได้เจออาอยู่แล้วนี่ แล้วจะนอยด์ทำไมเนี่ย! "ไปกอดแด๊ดดี้หน่อยนะคะ แด๊ดดี้คิดถึงหนูมาก นอนไม่หลับทั้งคืนเลยค่ะ" ชมจันทร์กระซิบบอกกับลูกสาว เพราะตอนนี้ผู้การสันต์เอามือกอดอกเมินหน้าไปทางอื่นไม่พูดไม่จา แน่แหละ ตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่าลูกสาวบอกจะกลับบ้าน แต่พอมารับ ชมดาวกลับถามหาคนอื่นซะงั้น หญิงสาวเหลือบมองคนเป็นพ่อเล็กน้อย อีกนิดคอของแด๊ดดี้คงมีเคล็ดแน่นอน หันอะไรเยอะขนาดนั้นกัน อะ ๆ เดี๋ยวไปง้อก็ได้ "แด๊ดดี้ขา...ชมคิดถึงแด๊ดดี้จังเลยค่า...คิดถึงจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว" ชมดาวเขยิบเข้าหาพ่อตัวเอง แล้วค่อย ๆ สวมกอดเอวสอบ ใบหน้าจิ้มลิ้มซบลงไปกับอกผู้เป็นพ่ออย่างออดอ้อน เธอคิดถึงแด๊ดดี้จริง ๆ นะเนี่ย ไม่ได้แกล้งพูดเอาใจเลย ไม่เล๊ย ไม่เลย ชมดาวไม่ใช่คนแบบนั้น "หึ" ผู้การสันต์ได้ยินอย่างนั้นทำเสียงในลำคอออกมา คิดถึงจนจะขาดใจตายงั้นเหรอ ก็เห็นอยู่ว่าคิดถึงใครมากกว่า ก็คิดถึงไอ้กรณ์ไง คนที่มันไม่อยู่ตรงนี้ด้วย! ส่วนคนที่อยู่ตรงนี้น่ะเหรอ อากาศไง ชมดาวแทบมองไม่เห็นอยู่แล้ว! หญิงสาวค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองพ่อตัวเอง เอ๋...ยังไม่หายงอนอีกเหรอเนี่ย อะ ๆ เดี๋ยวง้ออีก แด๊ดดี้เธอแก่แล้วนะ เป็นคนธรรมดาของคนแก่ที่มักจะขี้น้อยใจ แด๊ดดี้เธอแก่ที่สุดถ้าเทียบกับคนที่อยู่ตรงนี้ ผู้การสันต์อายุหกสิบเก้าปีแล้ว ส่วนหม่ามี้เธอยังไม่แก่ เพิ่งจะสามสิบเจ็ดปีเอง ยังดูสาวและหน้าเด็กมาก! บอกเป็นพี่สาวเธอยังได้เลย "แด๊ดดี้ขา...คิดถึงแด๊ดดี้จังเลยค่า" คิดถึงงั้นเหรอ เชอะ! "งื้อกอดหน่อยค่า" กระตุ้นคนที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ อะไรอ่า ใจแข็งชะมัดเลย หม่ามี้เคยทำอะไรผิดให้แด๊ดดี้โกรธบ้างเปล่าเนี่ย แล้วง้อยังไงดี "ชมขอโทษนะคะแด๊ดดี้ขา..." ผู้การสันต์มองลงที่ใบหน้าจิ้มลิ้มเล็กน้อย อยากงอนสักสามวันเจ็ดคืน! แต่ทำไม่ได้ไง เพราะห้านาทีเขาคิดว่ามากเกินพอแล้ว! วางเรื่องที่ทำให้น้อยใจลงไปก่อน จึงกระชับกอดลูกสาวกลับ แล้วหอมหัวหลาย ๆ ที ก่อนจะผละออกมอง "แด๊ดดี้ไม่ได้โกรธหนูสักหน่อยค่ะ" "แต่แด๊ดดี้งอนชม" แด๊ดดี้ขี้งอน! "เป็นใครก็ต้องงอนอยู่แล้วค่ะ ลูกสาวถามหาแต่คนอื่น แทนที่จะวิ่งเข้ามากอดพ่อกับแม่" "โอ๋ ๆ ชมขอโทษน้า แค่ชมเห็นทุกคน แต่พอไม่เห็นอากรณ์ ก็เลยแปลกใจค่ะ ชมไม่มีทางรักใครมากกว่าแด๊ดดี้กับหม่ามี้อยู่แล้วค่า..." ผู้การสันต์อมยิ้มอย่างพอใจ หึ ไอ้กรณ์ ไอ้หมาหัวเน่า! ชมดาวไม่ได้คิดถึงมันขนาดนั้น กระชับกอดลูกสาวแน่นขึ้น หอมลงที่หน้าผากมนอีกครั้งจนจมูกจะจมหายลงไป "คิดถึงหนูที่สุดในโลกเลยค่ะชมดาว" ได้ลูกสาวกลับมาสู่อ้อมกอดเหมือนเดิมสักที กับเมียว่ารู้สึกดีแล้ว กับลูกคูณไปอีกร้อยเท่าพันเท่า ชื่นใจมาก! ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นะ เขาจะไม่ให้ชมดาวไปไหนเลยคอยดู แต่เพราะอยากส่งไปอยู่ให้ไกลปากเสือปากจระเข้ ก็เลยต้องทนนั่งขีดวันในปฏิทินทิ้งทุก ๆ วัน "ชมก็ไม่อยากไปไหนแล้วค่ะแด๊ดดี้" ชมดาวบอกกลับ เพราะต่อให้เอาช้างมาลากเธอก็ไม่ไป กลับมาครั้งนี้เธอมีเป้าหมายยิ่งใหญ่ในชีวิต และแน่นอน หนึ่งในนั้นมีเรื่องของอากรณ์รวมอยู่ด้วย แต่ผิดหวังเล็กน้อย ที่ไม่เห็นอีกฝ่ายมารับ "แด๊ดดี้ก็ไม่ให้หนูไปไหนอีกแล้วเหมือนกันค่ะ" เขาจะให้ลูกกลับมาเรียนต่อที่บ้านเกิด ถึงจะกังวลในเรื่องพวกนั้น แต่ชมดาวโตแล้ว น่าจะรู้จักผิดชอบชั่วดี ชมดาวผละออกจากอกของพ่อ "ขอไปทักทายอา ๆ หน่อยนะคะ" ผู้การสันต์ยอมปล่อยกอด ร่างเล็กจึงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าลูกน้องพ่อตัวเอง ก่อนจะเขยิบเข้าไปแจกกอดทีละคน ทีละคน ลูกน้องของแด๊ดดี้สันต์เธอสนิททั้งนั้น เพราะในบ้านมีแต่ผู้ชาย และเธอก็เลยกลายเป็นขวัญใจของอา ๆ ทุกคน เดินจนกระทั่งไปหยุดอยู่ต่อหน้าอาคนสุดท้าย "อาหรั่งขา ชมคิดถึงจังเลยค่า" ชมดาวเขยิบเข้าไปกอด และหรั่งเองก็กอดหลานกลับเหมือนกัน ไม่ลืมเอ่ยชมตามสไตล์เขา "สวยขึ้นหรือเปล่าคะเนี่ย" รู้ว่าผู้การสันต์หวงชมดาวหนักมาก ไม่ว่าจะกับใครหน้าไหนก็ตามที่เป็นผู้ชาย ห้ามให้ใครพูด หรือทำอะไรที่มันกระตุ้นจิตใจชมดาวเด็ดขาด แต่อย่างนั้น เขาก็ยังอยากชมหลานสาวว่าสวยอยู่ดี ก็สวยจริง ๆ นี่ ลูกสวย เมียสวย ส่วนพ่อแก่ อุ๊ย! "อาหรั่งก็หล่อขึ้นค่ะ อาทุกคนหล่อขึ้นหมดเลย อาของชมดาวหล่อที่สุดในโลก!" ปากหวานเอ่ยชมลูกน้องพ่อตัวเองทุกคน ก็หล่อจริง ๆ นี่นา ปีนี้บรรดาอา ๆ ของเธอก็คงจะอายุเข้าเลขสี่กันแล้วใช่ไหม ถึงได้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ดูสุขุม และมาดดีไม่ต่างจากผู้การสันต์เลย แล้วอากรณ์ล่ะ ตัวจริงจะเป็นยังไงบ้างน้า ต้องดูดีมากแน่ ๆ เธอไปอยู่ต่างประเทศสามปี ทำได้เพียงติดต่อกับพ่อแม่ และเห็นลูกน้องของแด๊ดดี้เดินผ่านไปมาพอแวบ ๆ แต่กับอากรณ์ เธอไม่ได้เห็นหน้าอีกฝ่ายเลย ขอแด๊ดดี้เพื่อพูดคุย แด๊ดดี้กลับบอกอากรณ์ติดงาน และชอบติดงานทุกครั้งที่เธอโทรกลับบ้าน พอบอกให้อาโทรกลับ เธอก็ได้รับแต่ความเงียบตอบกลับมา ทุกคนต่างอมยิ้ม ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ ไหนชมดาวก็ยังปากหวาน และน่ารักสำหรับอาทุกคนเสมอ "กลับบ้านกันค่ะ" ผู้การสันต์เขยิบเข้าไปรั้งลูกสาวออกจากอกลูกน้องตัวเอง ทำทุกคนที่มองตามอยู่ตลอดพากันอมยิ้ม รู้ว่าผู้การสันต์คงเริ่มไม่พอใจแล้ว ต่อให้พวกเขาจะมีศักดิ์เป็นอาของชมดาวก็เถอะ แต่นั่นก็ไม่ทำให้ผู้การสันต์โอเคนักหรอก จะคอยดูแล้วกันว่า หากวันใดที่ชมดาวมีแฟนขึ้นมา ผู้การสันต์จะทำหน้ายังไงบ้าง ไม่กัดลิ้นตัวเองตายไปเลยเหรอ ในเมื่ออีกฝ่ายหวงลูกสาวขนาดนี้