“พี่กายเป็นคนบอกเรื่องนี้กับพี่จริงหรือคะ” บัณฑิตาขมวดคิ้วเข้าหากัน ยอมรับว่าช็อกที่ได้รับรู้เรื่องนี้
“จริงสิจ๊ะ เรายังติดต่อกันอยู่ เขายังรักพี่อยู่”
“แต่ตอนที่พี่ไปหา ไม่เห็นพี่กายมีท่าทีว่ายังรักพี่อยู่เลยนี่คะ” บัณฑิตาเอ่ยถามตรง ๆ ตามที่เธอเห็น
“กายเขาไม่อยากให้เธอคิดมากยังไงล่ะ ไม่อย่างนั้นพี่จะรู้ลึกรู้ละเอียดเรื่องของเธอกับกายได้ยังไงกัน แต่เธออย่าไปถามเขานะ เขาไม่บอกเธอตรง ๆ หรอก ต้องพึ่งพิงเขาอีกนานไม่ใช่เหรอ ยังเรียนไม่จบ ถ้าเขาทิ้งขึ้นมา สงสัยได้ออกมาทำงานรับจ้างทั่วไป แทนที่จะได้เรียนต่อมหาวิทยาลัยดี ๆ” ประโยคของพิชญาทำให้บัณฑิตาเม้มปากเข้าหากัน
“แต่ถ้าเธอไปถาม เขาก็ไม่บอกความจริงหรอก คำขอพี่ชายของเธอมันค้ำคอเขาอยู่ เธอก็น่าจะรู้ดีว่าเขาเป็นคนรักษาคำมั่นสัญญาเพียงใด เวลาทำอะไรก็ต้องหัดเกรงใจเขาบ้าง พี่ก็แค่เตือนเธอด้วยความหวังดี”
“เก็บความหวังดีของพี่เอาไว้เถอะค่ะ ถ้าเบอร
