ตอนที่ 24
ความสบายใจ
วิณณ์ ตื่นขึ้นมาในตอนสายเมื่อแสงแดงส่องผ่านม่านที่อยู่ริมกระจกมากระทบเปลือกตา ชายหนุ่มวาดวงแขนแข็งแรงเพื่อหาร่างนิ่มที่เขาได้กกกอดแนบชิดทั้งคืนจนถึงเช้า แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า เปลือกตาหนากระพริบถี่ก่อนจะปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย มือหนาเอื้อมจับดูนาฬิกาข้อมือที่วางไว้ตรงหัวเตียงจึงพบว่าเป็นเวลาเกือบเก้าโมงแล้ว
นั่นทำให้เขารีบสปริงตัวลุกขึ้นจัดการธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเดินลงข้างล่าง พบว่าเขมมิกาเลขาคนเก่งอยู่ที่แพนทีย์ห้องอาหารแล้ว เธอส่งยิ้มหวานให้เขามาแต่ไกล
“ดิฉันบอกรูมเซอร์วิสไม่ต้องแจ้งเตือนที่ห้องค่ะ ท่านประธานจะได้พักให้สบาย เห็นว่าเริ่มคุยงานกับคุณตุลย์ประมาณสิบโมงครึ่งดูแล้วก็น่าจะทัน”
น้ำเสียงกึ่งทางการของเธอสดใสกังวาน นั่นทำให้หัวคิ้วของวิณณ์เลิกสูงขึ้นเล็กน้อย ด้วยไม่คิดว่าเธอจะทำราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุณลงมานานแล้วเหรอ?”
เป็นเขาเองที่ต
