ตอนที่ 34
ทรมานจนปวดหนึบNC
ไม่ต้องรอให้ถึงยี่สิบนาทีตามที่เจ้านายบอก เมื่อเพลงโปรดจบลง เขมมิกา ก็รีบหยิบสูทและร่ำลาเพื่อนกับรุ่นพี่ ด้วยอ้างว่าต้องรีบกลับไปเตรียมแผนงานส่ง เพราะไม่อยากจะให้ประธานมูลนิธิเดินมาหาที่โต๊ะอีกรอบ และเธอจะต้องตอบคำถามเพื่อนๆและรุ่นพี่ให้วุ่นวายอีก
“กลับดีๆนะ เดี๋ยวค่อยไลน์คุยกัน”
พี่โป้ง เอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดี แม้วันนี้สาวรุ่นน้องจะขอตัวกลับก่อน แต่อย่างน้อยเขาได้รู้ข้อมูลและความเป็นอยู่หลายอย่างของเธอเพิ่มขึ้น โอกาสจะคุยต่อในอนาคตคงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร
“ได้ค่ะ”
หญิงสาวโบกมือแล้วรีบสาวเท้าเดินออกมาด้านนอก
วิณณ์ รออยู่แล้วในรถมินิแมนของเขา เมื่อเธอเดินไปถึงคนของศรีพิพัฒน์ก็เปิดประตูให้ขึ้นแล้วเคลื่อนรถออกทันที ชายหนุ่มกดปุ่มให้แผนกั้นปิดลง ก่อนจะหันมามองเธอ
“เธอมาช้าไปสองนาที”
สองนาที! นี่เธอกะเวลาออกมาก่อนที่เขาบอกแล้วนะ ทำไมยังบอกว่าเธอเดินมาช้าอยู่อีก
