ตอนที่ 44
ติดของหวาน
หลังพายุพิศวาสสงบลง ทั้งสองก็สอดประสานสายตากันนิ่ง เขมมิกา เม้มปากเข้าหากันเอีกครั้งเมื่อได้สติและตระหนักได้ว่าตัวเองถูกล่อลวงด้วยแรงปราถนาภายใน จนปล่อยตัวปล่อยใจกับเขาไปอีกครั้ง
ทั้งที่เธอตอกย้ำกับตัวเองไว้แล้ว
“ทีนี้รู้แล้วใช่ใหม ..ว่าเธอเป็นของฉัน”
วิณณ์เอ่ยเบาๆ มือหนาจับปอยผมที่หล่นมาระแก้มเนียนทัดหลังใบหูให้เธออย่างอ่อนโยน และโน้มหน้าลงจูบยังหน้าผากโหนกเนียน จิตใจของหญิงสาวเริ่มจะหวั่นไหวอีกครั้ง
“แค่ครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะคะ”
หญิงสาวจำต้องบอกเขา แต่วิณณ์คล้ายไม่ใส่ใจเขาโอบกอดเธอหลวมๆแล้วซุกหน้าอ้อยอิ่งกับไหล่ลาดสูดดมกลิ่นหอมละมุนจากเรือนผมหอมกรุ่นที่เขาเริ่มจะหลงไหล
เธอเหมือนขนมหวาน ที่ลิ้มลองไม่กี่ครั้งเขาก็เริ่มจะติด
“ปล่อยดิฉันค่ะ ต้องไปเตรียมข้อมูลให้เสร็จ”
เขมมิกาเอ่ยเสียงเว้าวอน และดันตัวออกห่างนั่นทำให้ ชายหนุ่มผละออก และยืนมองเธอก้มลงจั
