ตระกูลหวังเป็นอีกตระกูลที่คิดจะเดินทางออกจากเมืองหานเป่ย แต่หากจะต้องไปพำนักที่เมืองหนานเป่ยต่อ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องอาศัยอยู่ที่ใด
เพราะญาติทั้งหมดอยู่ที่เมืองหลวง แต่หากจะให้รั้งอยู่เพียงในค่ายทหารอย่างเดียวก็หวั่นเกรงว่า เมื่อแคว้นเว่ยบุกเข้ามาได้ ชีวิตของคนทั้งตระกูลก็คงรักษาไว้ไม่ได้เสียแล้ว
“ท่านพ่อ ท่านพาท่านแม่กับบ่าวที่เหลือ เดินทางไปที่เมืองหลวงดีหรือไม่เจ้าคะ” เจินเหยาเอ่ยถามบิดา เมื่อนางกลับมาจากกระโจมรักษาแล้วเห็นสีหน้าของเขาที่ไม่สู้ดี
เพราะมีบางส่วนเริ่มเก็บของเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางแล้ว
แต่เพราะตระกูลหวังไร้ซึ่งรถม้า หากต้องออกเดินทางจึงต้องเดินเท้าเพียงเท่านั้น เมื่อไปถึงเมืองหนานเป่ยคงพอให้หาซื้อรถม้าได้
“พ่อก็คิดเห็นเยี่ยงนี้เช่นกัน เจ้าพูดเช่นนี้จะไม่ออกเดินทางไปกับพ่อรึ” โยวลู่หันมามองบุตรสาวอย่างกังวลใจ
“หากข้าอยู่ทางนี้ ยังพอช่วยเหลือท่านหมอกัว ยื้อชีวิตทหารได้เจ้
