เมื่อฝูเหิงออกจากวังหลวงก็ไปเยือนจวนตระกูลหวังทันที
“มาพบผู้ใดขอรับ” บ่าวเฝ้าประตูเอ่ยถาม เมื่อฝูเหิงเดินลงมาจากหลังม้า
“ท่านราชครูหวังอยู่หรือไม่ ข้าเซี่ยฝูเหิงขอเข้าพบ”
“ขอน้อยจะไปแจ้งให้ขอรับ”
บ่าวหน้าประตูรีบวิ่งเข้าไปรายงานพ่อบ้านหวัง เพียงไม่นานเขาก็ออกมา พาฝูเหิงเข้าไปนั่งรออยู่ที่ห้องโถง
โยวลู่แม้จะแปลกใจที่ฝูเหิงมาขอพบเขาอย่างกะทันหันเช่นนี้ แต่ก็ยังคงเดินออกมาพบอย่างเลี่ยงไม่ได้
เมื่อเข้ามาถึงในห้องโถงก็ต้องตกตะลึง เมื่อเห็นฝูเหิงนั่งคุกเข่าอยู่บนกระดานซักผ้า ไม่รู้ว่าเจ้าตัวดีไปหามาตอนไหน
“ก่อนที่โยวลู่จะอ้าปากถาม ว่าเหตุใดเขาต้องลงโทษตนเองเช่นนี้ ฝูเหิงก็คำนับเขาสามครั้งเสียก่อนแล้ว
“ท่านราชครู เป็นข้าไม่รู้ความนัก ก่อนที่จะเดินทางออกจากเมืองหลวงเมื่อห้าปีที่แล้ว จึงได้ทำเรื่องน่าละอายต่อท่าน วันนี้ข้านึกเสียใจ จึงมาขอความเมตตาจากท่านขอรับ” ฝูเหิงกล่าวขึ้นอย่างจริงใจ
ต
