บทที่ 12 ใจจะขาด

1057 คำ
บทที่ 12 ใจจะขาด มาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่เหล่าวัยรุ่นเด็กไทยชอบมารวมตัวกันที่นี่ ฉันเดินควงแขนพี่สายฟ้ากับพี่พายุเข้ามาท่ามกลางสายตาของผู้คนแต่พวกฉันสามคนก็ไม่ได้สนสายตาใครหรอกนะ ใครจะมองก็มองไปสิ พี่ชายหล่อแถมตัวฉันก็ส๊วยสวย พี่สายฟ้าเดินตรงมาที่ร้านอาหารเป็นร้านราดหน้าทะเล เขารู้ว่าฉันเป็นคนชอบทานราดหน้าทะเลมาก "พี่สายฟ้ารู้ใจฉันที่สุดเลย" "เมื่อวานจะตีกันตายวันนี้มาออเซาะมันเฉย" "พี่สายฟ้าไม่เคยโกรธฉันเกินหนึ่งวันหรอก จริงไหม" "หึ! หมาบางตัวมันไม่ให้โกรธไง" "หมาตัวไหนคะ?" ฉันหันไปมองพี่พายุ ตอนนี้พี่พายุแทบจะกัดหัวฉันอยู่แล้ว ฉันอยากจะหัวเราะให้ลั่นห้าง เมื่อราดหน้าทะเลมาเสิร์ฟพวกเราสามคนก็นั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย โปรแกรมวันนี้นอกจากซื้อของขวัญวันเกิด ฉันยังขอร้องให้ทั้งสองพาไปดูหนังด้วย "หนังอะไร หนังผีไม่ดูนะฉันไม่ชอบ" "เธอก็น่าจะรู้ว่าไอ้พายุมันกลัวผีจะตาย ตอนเด็ก ๆ เธอเคยไปแกล้งมันจำได้ไหมมันฉี่แตกเลย" "อ๋อ จำได้สิ ตอนนั้นพี่พายุเดินลงมาหาคุณป้า ฉันเลยแกล้ง พี่พายุใส่หน้ากากผียืนอยู่ใต้บันได พอพี่พายุเดินมาร้องกรี๊ดฉี่แตกเลย ฮ่า ๆ ๆ" ไม่รู้ว่าฉันกับพี่สายฟ้าคุยกันดังไปหรือเปล่าโต๊ะข้าง ๆ ถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก ส่วนพี่พายุก้มหน้าก้มตารีบทานไม่พูดไม่จา เขาส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายมาที่ฉันทำให้ฉันต้องรีบหุบปากแต่โดยดี ถึงเวลาเข้ามาในโรงหนัง หนังเรื่องนี้มันเป็นหนังแนวอีโรติก ฉันไม่รู้ว่ามันจะถึงขั้นเปลือยกาย ตอนฉันดูทีเซอร์มันบอกเล่าถึงประวัติของผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่คิดว่าฉันในโรงมันจะแซ่บถึงพริกถึงขิงขนาดนี้ พี่พายุนั่งเงียบเขย่าขาตัวเองเมื่อภาพในจอกำลังถ่ายทอดวิชาอันเร่าร้อน ส่วนพี่สายฟ้าก็เช่นกันเขายกนิ้วมือขึ้นมากัดเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเองหรือเปล่านะ แต่ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้มือทั้งสองข้างของฉันจิกขาของพี่พายุกับพี่สายฟ้าตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือของพี่สายฟ้ากับพี่พายุจับมือฉันแน่น "หนังอะไรของเธอเนี่ย คนดูไม่ถึงสิบคน" พี่พายุขยับมากระซิบฉันจึงหันไปมองด้านหลัง แต่พี่พายุรีบดึงฉันกลับมาตอนนี้ข้างหลังกำลังใส่กันนัวเลย "ฉันไม่รู้ ฉันเห็นเพื่อนที่คณะมันพูดกันก็เลยไปดูทีเซอร์ ไม่คิดว่ามันจะแซ่บขนาดนี้" "ไอ้สายฟ้ามันจะตายห่าอยู่แล้ว" "งั้นเรากลับกันไหม ดูแล้วพี่สายฟ้าคงต้องหาที่ระบายอารมณ์แล้วล่ะ" "ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องจู๋กูแข็งไปสองรอบแล้วนะ ถ้าไม่ออกตอนนี้กูไม่รับรองความปลอดภัย" เป็นฉันที่ลุกขึ้นพึ่บแล้วเดินออกมาทำให้ทั้งสองรีบเดินตามออกมาด้วย ของขวัญวันเกิดฉันคืออะไรฉันก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้ทั้งพี่สายฟ้ากับพี่พายุไม่มีสมาธิที่จะเดินแล้ว ขึ้นมาบนรถทุกคนเอาแต่เงียบ พี่สายฟ้าไม่กล้าขับรถเหมือนเขาต้องการความสงบให้กับตัวเองพี่พายุก็เช่นกัน ส่วนฉันยื่นใบหน้าไปมองทั้งสองคน เกิดเป็นผู้ชายมันลำบากขนาดนี้เลยหรือไง "พวกพี่จะทิ้งฉันไว้ที่นี่ก็ได้นะ เดี๋ยวค่อยกลับมารับก็ได้" "เงียบไปเลยยัยตัวแสบ บังอาจพาฉันกับไอ้พายุมาดูหนังอะไรก็ไม่รู้ แล้วนี่ใครจะรับผิดชอบ" ฉันกับพี่พายุหันไปมองเป้ากางเกงที่มันตึงจนแทบจะระเบิด ให้ตายเถอะเอาอีกแล้ว พี่สายฟ้าไอ้ลามกจกเปรต "ให้กูช่วยไหมล่ะ?" "ไอ้สัส! กูจะอ้วก" "ฮ่า ๆ ๆ แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะ" ฉันนั่งมองหน้าพี่สายฟ้าตอนนี้เขาดูเคอะเขินหน้าแดง ๆ ยิ่งฉันยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ฉันก็รู้สึกถึงความเงียบภายในรถ "พวกพี่ไม่ไหวแล้วเหรอคะ" "อืม" "อืม" พี่สายฟ้าตัดสินใจถอยรถออกมาแล้วขับรถกลับมาบ้าน มาถึงคุณลุงกับคุณป้ากำลังนั่งทานข้าวด้วยกันฉันจึงรีบเข้าไปหาคุณลุงสวมกอดคุณลุงด้วยความคิดถึง "คุณลุงขาสวัสดีค่ะ" "สุขสันต์วันเกิดนะขนม ลุงซื้อ iPad มาให้ป้าเราบอกว่า iPad เครื่องเก่าใช้มาตั้งแต่อยู่ม.4 แล้วไม่ใช่หรือไง" "พี่พายุให้เครื่องเก่าของพี่พายุมาแล้วค่ะ หนูยังใช้ได้อยู่เลยนะคะคุณลุง" "มันอัปเดตอะไรไม่ได้แล้วไม่ใช่หรือ เอาเครื่องใหม่ไปใช้เถอะลุงไม่มีอะไรจะให้เลยนอกจากคำอวยพร ลุงขอให้ขนมตั้งใจเรียน เรียนจบแล้วจะได้มีงานมีการทำ" "ขอบคุณนะคะคุณลุง" "พี่สายฟ้ากับพี่พายุพาไปห้างไม่ได้อะไรกันมาเลยหรือไงลูก ไอ้พวกนี้เดี๋ยวลุงจะหักค่าขนมให้เข็ด" ฉันหันมามองอีกทีที่สายฟ้ากับพี่พายุก็เดินขึ้นบ้านแล้ว สงสัยคงจะโกรธที่ฉันพาไปดูหนังแบบนั้น ฉันเดินกลับขึ้นมาด้านบนยังไม่ทันจะเปิดประตูเข้าห้อง ประตูห้องพี่พายุก็เปิดออกมาก่อนที่ฉันจะถูกพี่พายุดึงเข้ามาในห้องของเขา "พี่พายุทำอะไรของพี่เนี่ย ตกใจหมดเลย!" "เธอต้องรับผิดชอบฉันนะขนม รู้ไหมว่าฉันทรมานขนาดไหน" "พี่จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร ฉันไม่มีหอยกระป๋องให้พี่หรอกนะ" "งั้นก็เอาหอยเธอมา แม่งเอ๊ย! แข็งจนปวดหมดแล้วเนี่ย"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม