บทที่ 11 วันเกิดของขนม
1128 คำ
บทที่ 11
วันเกิดของขนม
พี่พายุขอคุณหมอกลับบ้านเพราะเขาเบื่อการอยู่โรงพยาบาลแล้ว แม้ฉันกับคุณป้าจะขอร้องให้อยู่ต่อแต่พี่พายุก็ไม่ยอม คุณหมอเห็นว่าเกล็ดเลือดของพี่พายุอยู่ในเกณฑ์ปกติแล้ว จึงอนุญาตให้กลับบ้านได้แต่ก็ต้องมาตรวจเลือดตามนัด
กลับมาถึงบ้านพี่สายฟ้ากำลังคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดคงจะเป็นเรื่องจินนี่ พี่พายุจึงพาฉันเข้ามานั่งคุยกับคุณป้าจนพี่สายฟ้าเดินเข้ามา ฉันก็ขยับเข้าไปหาพี่พายุทันที
"เป็นอะไรของเธอ ไอ้พายุกูจัดการแล้วนะ จินนี่ยอมจบ"
"อืม"
"สายฟ้าลูกควรเลิกกับผู้หญิงคนนั้นด้วยนะแม่ไม่ชอบ รู้สึกไม่ถูกชะตาด้วย"
"ครับ"
"คราวหลังถ้าคิดจะมีเมียช่วยเลือกที่มันมีสมองด้วยนะ กูตบหมดไม่สนลูกใคร"
"อืม กูเลิกยุ่งกับจินนี่แล้วล่ะ จริง ๆ ก็แค่สนุก ๆ ไม่ได้จริงจังอะไร"
ถ้าฉันเป็นยัยจินนี่คงหนีไปผูกคอตายใต้ต้นมะเขือ ผู้ชายไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยเลย เขาแค่สนุก ๆ ขำ ๆ ตอนนี้เหมือนหวยจะมาตกอยู่ที่ฉัน เพราะพี่พายุหันมามองเหมือนต้องการจัดการเด็กดื้อเด็กซนที่ก่อเรื่องขึ้นมา
"คุณป้าขา"
"ขนมเธอก็เหมือนกันต้นเรื่องมันเกิดจากการที่เธอไปคุยกับไอ้เด็กเทคนิคนั่น เธอรู้ไหมว่าเด็กวิศวะมอเราไม่ถูกกับเด็กเทคนิค การที่ไอ้สายฟ้ามันไปร้านนั้นก็เพราะมันเป็นห่วงเธอ"
"อ้าว แล้วทำไมไม่พูดล่ะ มากวนอยู่ได้"
"เรื่องนี้เธอไม่รู้ก็ไม่แปลกเพราะมันไม่ได้เกี่ยวกับพวกฉันโดยตรง จะว่าเธอผิดมันก็ไม่ได้ผิดขนาดนั้น ถ้าควายบางตัวมันมีสมองไม่ปล่อยให้เด็กมันมาพูดจาดูถูกเธอคงไม่ต้องมาวุ่นวายแบบนี้"
"เอาล่ะพอแล้วลูก ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันจบแล้วก็กลับมารักกันเข้าไว้ แม่ไม่อยากให้พวกเราทุกคนมาทะเลาะกัน สายฟ้าลูกโตสุดในบ้าน แทนที่จะรักและดูแลน้อง ๆ นี่กลับให้พายุต้องมาตามเช็ดตามล้างจัดการเรื่องที่เราไปก่อไว้ พอได้แล้วนะลูก"
"ผมขอโทษครับคุณแม่"
เหมือนเรื่องราวจะจบอยู่แค่นี้หรือเปล่า เพราะหลังจากที่พี่พายุขึ้นไปพักพี่สายฟ้าก็เดินมาหาฉันในครัว เขาปิดประตูไม่ให้ใครเข้าออกทำเอาฉันต้องรีบคว้ามีดปอกผลไม้ขึ้นมาถือไว้
"เป็นบ้าอะไรของเธอ"
"แล้วพี่ปิดประตูทำไมล่ะ"
"พรุ่งนี้วันเกิดเธอใช่ไหม?"
เออว่ะ วันเกิดฉันนี่หว่า ฉันลืมวันเกิดตัวเองไปได้ยังไงกัน
"ใช่ พี่สายฟ้ามีอะไรหรือเปล่า"
"ฉันแค่อยากจะถามว่าเธออยากได้อะไรไหม ฉันกับไอ้พายุจะซื้อให้ แล้วถ้าจะจัดงานที่บ้านพวกฉันอนุญาต"
ปกติฉันก็แค่เป่าเค้กกับคุณลุงคุณป้าแต่ปีนี้คุณลุงน่าจะติดงานมาไม่ได้ คงจะมีแค่คุณป้า พี่สายฟ้า พี่พายุ โจโจ้เพื่อนเพียงคนเดียวที่มาทุกปีนั่นแหละ จะจัดทำไมให้เปลืองเงิน
"ไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้เลยนอกจากเวลา ฉันแค่อยากให้พวกพี่มีเวลาอยู่บ้านบ้าง พักหลังไม่เคยอยู่บ้านกันเลยฉันเหงานะ"
พี่สายฟ้าไม่ได้พูดอะไร เขาพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องครัวไป ฉันจึงหันกลับมาทำห่อหมกปลากรายต่อ มื้อเย็นวันนี้เป็นเมนูโปรดของคุณป้าเลยนะเนี่ย
มื้อเย็นวันนี้ทุกคนอยู่ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาขาดแค่คุณลุงคนเดียว พี่พายุทานข้าวหมดจานเขาก็ขอข้าวเพิ่ม อยู่โรงพยาบาลคงไม่ได้ทานอะไรอร่อย ๆ แบบนี้สิท่า เห็นทุกคนทานกับข้าวฝีมือฉันจนหมดฉันก็ดีใจ
"ขนมพรุ่งนี้อยากได้อะไรไหมลูกป้าจะพาไปดูชุดสวย ๆ อุ๊ย! เดี๋ยวให้พี่สายฟ้ากับพี่พายุขับรถพาเราไปดีกว่า ป้าจะได้อยู่เตรียมของทำกับข้าว"
"หนูเกรงใจค่ะคุณป้า แค่อยู่ทานข้าวด้วยกันหนูก็ดีใจแล้วค่ะ"
"งั้นเอาแบบนี้ พรุ่งนี้สายฟ้ากับพายุพาน้องไปซื้อของที่ห้าง อยากได้อะไรก็ซื้อเลย โทรศัพท์ iPad อะไรก็ซื้อไปนาน ๆ จะได้ใช้เงินกับเขาบ้าง เดี๋ยวแม่อยู่ที่นี่จะเตรียมกับข้าวกับปลาเอาไว้ฉลองตอนเย็น เผลอ ๆ พ่อเราอาจจะกลับมาทันงานเลี้ยงตอนเย็นด้วย"
"ครับ"
"ครับคุณแม่"
ได้ยินแบบนี้ฉันดีใจมาก ไม่ได้เจอคุณลุงมาตั้งนาน คุณลุงใจดีมากใจดีกว่าคุณป้าอีกนะ ฉันอยากได้อะไรขอแค่บอกคุณลุงก็พาไปซื้อให้หมด ผิดกับพี่สายฟ้ากับพี่พายุถ้าฉันจะขออะไรสักอย่างโอ้เอ้กว่าจะยอมซื้อให้
อย่างเช่นโทรศัพท์เครื่องนี้ฉันใช้ iPhone 13 ฉันขอซื้อตั้งแต่มันเข้ามาใหม่ ๆ มาซื้อให้ฉันตอนที่ชาวบ้านเขาเปลี่ยนมาใช้ iPhone 16 กันหมดแล้ว
วันต่อมาฉันตื่นแต่เช้าแต่งตัวสวยลุคคุณหนูลงมานั่งรอพี่สายฟ้ากับพี่พายุ พอทั้งสองคนเดินลงมาพี่สายฟ้าหยุดเดินแล้วมองชุดของฉันตั้งแต่ทรงผมลงมาถึงเท้า
"แต่งตัวอะไรของเธอ?"
"ชุดสวยไงพี่สายฟ้า"
"อย่างกับสุ่มไก่"
"ว๊ายยย พี่พายุมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย! แล้วทำไมมาพูดแบบนี้"
ฉันรีบลุกขึ้นยืนแล้วหมุนตัวเอง ทำไมกระโปรงของฉันมันเหมือนสุ่มไก่ตรงไหน มันสั้นเหนือเข่าแล้วก็พอง ๆ นิดเดียวเอง ปัดโธ่!
"พวกพี่ไม่กินข้าวกันก่อนเหรอคะ"
"จะไปห้างก็ไปกินที่ห้างสิ"
"ทำไมพี่พายุชอบทำเสียงเข้มอยู่เรื่อย ไปก็ไปค่ะ"
ฉันหันมาหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย ใบนี้เมื่อปีที่แล้วพี่พายุกับพี่สายฟ้าเป็นคนซื้อให้ฉัน ทั้งสองมองมาที่กระเป๋าก่อนจะเดินนำมาที่รถ ส่วนฉันเข้ามานั่งในรถก็รีบขยับมาตรงกลางแล้วยื่นใบหน้าหันไปมองที่สายฟ้าที่เป็นคนขับและพี่พายุที่นั่งข้างคนขับ
"อย่าซิ่งมากนะแต่อย่าให้ใครแซงล่ะ"
"ไม่ให้ใครแซงอยู่แล้วฝีมือระดับเซียน เธอเตรียมคารวะฉันได้เลย"
"ถ้าไปจูบตูดใครกูจะตบมึงให้ดิ้นเลยไอ้สายฟ้า"
"___"
"โอ๊ะ ฮ่า ๆ ๆ"
- ผู้เขียน
