ภาพที่เธอวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากตึกคอนโดกับของในมือทำให้ผมอดไม่ได้ที่ต้องเดินไปช่วย เพิ่งรู้เหมือนกันว่าคณะเธอซ้อมดนตรีต้องใช้ของมากมาย บอกเลยว่าถ้าผมมีลูกมีหลานจะไม่ให้เรียนเด็ดขาด ดูรุงรังเลอะเทอะเกินจำเป็น
SR : ไม่ได้เอาเจ้าดำมานะ
TB : อืม
SR : แล้วจะไปยังไงเดี๋ยวตำรวจจับ
TB : ตำรวจ?
SR : ไม่สวมหมวกไง
TB : ...
ผมเดินนำเธอไปที่รถปกติผมไม่ค่อยขับรถยนต์ออกมาเอง โดยเฉพาะไปเรียนผมเบื่อรถติดแต่ก็เบื่อการ์ดเดินตามเฝ้าพอ ๆ กัน แต่เห็นยัยลูกหนี้บ่นว่าเหนื่อยมาก ถ้าให้ซ้อนมอเตอร์ไซค์ก็กลัวจะหลับร่วงตกถนนไปซะก่อนใช้หนี้ผมหมด ดูเธอทำหน้าแปลกใจเรื่องรถแต่ไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องมาอธิบายให้เธอฟัง
TB : ขึ้นรถ
SR : ค่ะ
TB : บ้าหอบฟาง
SR : รุ่นพี่ว่ารักหรอ
TB : เห็นคนอื่นไหมล่ะ
SR : ดี...งั้นก็ไม่ต้องกิน
TB : ...
ฉันเห็นว่าช่วงนี้เขาใจดีอุตส่าห์แวะมารับส่งฉันเลยตื่นมาทำมื้อเช้าให้ แต่ปาก
