TB : เลิกแล้วไปหาด้วย
SR : รักบอกไปแล้วไงว่ามีซ้อม
TB : เดี๋ยวไปส่ง
SR : มันไม่ตรงเวลารุ่น...พะ พี่ไม่ต้องรอหรอก
TB : ...
พอฉันพูดจบเขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วโน้มตัวเข้ามาหาแบบประชิด ฉันพยายามเบี่ยงตัวหลบแต่ก็ได้เพียงแค่ไม่กี่คืบ ตัวฉันติดอยู่ที่เบาะแล้วมือก็ยังมีกระเป๋าอีก ใจฉันที่เพิ่งจะเต้นเป็นปกติได้ไม่นานก็กลับมาเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว
SR : ห้ามนะ
TB : ห้ามอะไร
SR : ห้ามทุกอย่าง
TB : ห้ามได้หรอ
SR : อื้อ
TB : ไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวฉันเปลี่ยนใจเธอจะลำบาก
SR : ไอ้คนนิสัยไม่ดี
ฉันถูกเขาจูบส่งท้ายที่ลานจอดรถอีกครั้ง ยังดีที่ลานจอดอยู่ไกลจากตึกคณะมากพอสมควร แต่ก็ไม่รู้ว่ามีใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในรถไหม เดินมาไม่นานก็ได้ยินเสียงเนเน่ตะโกนเรียก ฉันก็รีบเดินสลับวิ่งไปหาเนเน่โดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองคนที่มาส่งฉันอีกเลย จนกระทั่งช่วงเย็นที่ต้องซ้อมกับวงกินเวลาหลายชั่วโมง ออกมาจากห้องซ้อมก
