พิธีการเสร็จเรียบร้อยเจ้าบ่าวและเจ้าสาวถูกส่งตัวเข้าห้องหอ ก่อนจะมีงานเลี้ยงในช่วงค่ำของวัน บรรยากาศอบอวลไปด้วยความอบอุ่น งานไม่ได้มีพิธีรีตองอะไรมากทุกคนที่มามีแต่คนสนิทและญาติฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเท่านั้น
“แม่ขอให้ลูกทั้งสองรักกันให้มาก ๆ นะลูก”
“ติณณ์อย่าลืมคำที่พูดเคยพูดและสัญญากับพ่อ ดูแลปุณให้ดีวันไหนถ้าไม่รักให้เอากลับมาคืนพ่อ” คำอวยพรของพ่อและแม่ทำให้ฉันน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง ติณณ์พยักหน้ารับอย่างจริง ๆ ทำให้พ่อของปุณเริ่มเบาใจขึ้น
“มีหลานให้พ่อกับแม่อุ้มเร็ว ๆ นะลูก”
“ติณณ์ตอนนี้แกไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ”
“ครับ” เมื่อผู้ใหญ่ทุกคนออกจากห้องหอไปเรียบร้อย เจ้าบ่าวและเจ้าสาวป้ายแดงที่ถูกทิ้งเอาไว้ภายในห้องนอนสองต่อสอง ทั้งคู่ไม่รู้ว่าควรปฏิบัติตัวยังไง ตอนนี้ปุณเธอเริ่มสับสนใจสถานะของตัวเอง เมื่อวานเธอยังเป็นเลขาของเขาอยู่เลยแต่วันนี้กลับได้เป็นถึงภรรยาท่านรอง
“เอ่อ คุณติณณ์ ปุ
