ครืด ครืด ครืด
“ฮาโหล”
“ตื่นมาแต่งหน้าแต่งตัวได้แล้วค่ะเจ้าสาวป้ายแดง” เสียงของมิ้นดังลอดเข้ามาในปลายสาย เธอเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้เพราะเธอหลับสบายมาก
ถ้าไม่ได้เพื่อนโทรมาปลุกมีหวังเธอคงนอนถึงเช้าแน่นอน ดวงตากลมโตค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับที่ช่วงเอวของตัวเองจนต้องก้มลงมองกลับพบว่าเป็นแขนของผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ที่กำลังนอนกอดเธออยู่
“เฮ้ย!!” น้ำเสียงที่ดูตกใจของปุณทำให้คนที่นอนหลับข้าง ๆ ถึงกับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนรู้แค่ว่าเขาหลับสนิทสบายไร้ความกังวล
“คุณติณณ์มานอนบนเตียงปุณได้ยังไงคะ”
“ปุณ นี่คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเราแต่งงานกันแล้ว” น้ำเสียงและสีหน้างัวเงียตื่นของติณณ์ที่กำลังเตือนสติของปุณ เพราะเธอคงลืมว่าตอนนี้ตัวเองแต่งงานมีสามีแล้ว ทำไมถึงได้ตกใจอะไรเบอร์นั้น ทำให้เขาที่กำลังหลับสนิทต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ
“ปุณลืม”
“
