“เป็นไงบ้างลูก” “........” ปุณไม่ได้ตอบอะไรเธอยื่นแท่งตรวจครรค์ทั้งห้าแท่งให้กับแม่ของเธอ ใบหน้าตกใจและดีใจของแม่ปุณ มือบางของปุณลูบหน้าท้องของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงกรี๊ดลั้นบ้านของแม่เธอที่ดีใจยิ่งกว่าถูกหวย “หลานยายมาแล้ว เดี๋ยว ยายต้องโทรบอกตากับลุงก่อน” ความดีอกดีใจของแม่เธอ ทำให้ปุณยิ้มออกมาด้วยความปลื้มใจแต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของติณณ์ ตอนนี้เขายังไม่แม้แต่จะโทรมาหรือมาตามเธอเลยด้วยซ้ำ ยิ่งทำให้ความน้อยใจเพิ่มทวีคูณ “ถ้าพ่อเขาไม่ต้องการหนู แม่จะดูแลหนูเองนะลูก” มือบางลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเองและพูดออกมาเบา ๆ อย่างเหม่อลอย ทุกวันนี้เธอยังคงนอนไม่หลับสักคืนเพราะปกติมีเขานอนกอดทุกคืนแต่พอวันนี้ที่ข้าง ๆ กลับว่างเปล่า “ไอ้ติณณ์ เกิดเรื่องใหญ่แล้วเว้ย มึงเห็นข่าวรึยัง” เสียงตื่นเต้นของครามเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหลังจากไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายโรงพยาบาลให้ติณณ์มา เพราะวั