ปลายนิ้วแกร่งลูบไล้ลำคอระหง ก่อนจะซุกไซ้ดอมดม
“อื้อ... อย่าค่ะ... อ๊า...”
“ขึ้นห้องกันเถอะ ผมทนไม่ไหวแล้ว”
จู่ๆ เขาก็หยุดการกระทำทุกอย่างลง จากนั้นก็จับหล่อนให้ลุกขึ้น
“ไม่... ไม่ค่ะ...”
เขาระบายยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความหื่นหิวบ้าคลั่ง
“แต่ผมต้องการคุณจนทนไม่ไหวแล้ว ฟางข้าว”
ขุนเขากำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ แต่จู่ๆ ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่เข้ามาเสียก่อน
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณขุนเขา...”
พิมพามีท่าทางตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นขุนเขาไม่ได้อยู่ตามลำพัง
“นี่พิม... มาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ... ฟางขอตัวก่อนนะคะนายหัว” ฟางข้าวก้มหน้าลง ก่อนจะรีบปลีกตัวออกไป
ผู้หญิงที่คู่ควรของเขาปรากฏตัวแล้ว ตัวปลอมอย่างหล่อนก็ต้องหลีกทางให้น่ะถูกต้องแล้ว
ฟางข้าวยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งด้วยความปวดร้าว
ขุนเขามองตามร่างของฟางข้าวที่เดินออกไปด้วยสายตาเป็นกังวล จนพิมพาต้องเอ่ยปากถาม
“ดูท่าทางคุณขุนเขาจะแคร
