ภายในรถยนต์หรูที่เงียบสงัดมานานเกือบครึ่งชั่วโมง
วิศรุตเหลือบตามองหญิงสาวที่แกล้งนอนหลับอยู่เบาะข้างๆ ด้วยสายตารู้ทัน
“จะถึงบ้านอยู่แล้ว ยังไม่เลิกแกล้งหลับอีกเหรอน้ำผึ้ง”
“เอ่อ...”
หญิงสาวแกล้งลืมตาขึ้นมา และทำท่าทางงัวเงีย
“ผึ้ง... เพิ่งตื่นน่ะค่ะ จะถึงบ้านแล้วเหรอคะ”
หล่อนหันมองไปรอบๆ ตัว ก่อนจะพบว่ารถยนต์ของวิศรุตกำลังแล่นผ่านประตูรั้วบ้านของตัวเองเข้ามาข้างในแล้ว
“ขอบคุณมากนะคะ ที่มาส่ง”
หล่อนยกมือไหว้เขา และก็ตั้งใจจะกระโจนลงไปจากรถทันทีที่ล้อรถหยุดหมุน
แต่...
แขนของหล่อนก็ตกอยู่ในอุ้งมือแข็งแกร่งของวิศรุตเสียก่อน
“จะรีบไปไหน หื้อ?”
“ผึ้ง... จะรีบเข้าบ้านค่ะ”
หล่อนพยายามดึงแขนออก แต่คนตัวโตไม่ยอมปล่อย แถมยังโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ อีกต่างหาก
โอ้...
หัวใจของหล่อนเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว...
วิศรุตหล่อมาก และหล่อนก็คลั่งไคล้ในตัวของเขามาก
ไม่มีผู้หญิงคนไหนต้านทานแววตาเซ็
