“สวัสดีค่ะคุณผึ้ง”
สาวใช้ที่เห็นหล่อนเดินเข้ามาภายในห้องโถงของคฤหาสน์หลังงามเอ่ยทักทายด้วยความคุ้นเคย
“สวัสดีจ้ะ คุณลุงกับคุณป้าอยู่ไหมจ๊ะ”
“คุณท่านทั้งสองออกไปงานเลี้ยงข้างนอกน่ะค่ะ คงกลับดึกๆ เลยค่ะ”
“เอ่อ... แล้วพี่วิศล่ะจ๊ะ อยู่ไหม”
“อยู่ค่ะ เดี๋ยวหนูไปตามให้นะคะ”
“ขอบใจมากจ้ะ”
น้ำผึ้งเดินไปนั่งบนโซฟา และก็นั่งรอการปรากฏตัวของวิศรุตอย่างร้อนใจ
หล่อนต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เงินต้องมากมายเอามาทุ่มทิ้งแบบนี้ได้ยังไงกัน
แต่เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว คนตัวโตที่หล่อนรอเจออยู่ก็ยังไม่ลงมาจากชั้นบนสักที
“ขอโทษนะคะ พี่วิศยังไม่ลงมาเลยค่ะ”
เมื่อเห็นสาวใช้คนเดิมเดินผ่านก็รีบเรียกทันที
“แต่หนูบอกแล้วนะคะ งั้นเดี๋ยวขึ้นไปตามให้อีกรอบค่ะ คุณผึ้งรอสักครู่นะคะ”
“ขอบใจจ้ะ”
หล่อนนั่งรอต่ออีกสักพัก สาวใช้ก็เดินลงมาจากบันได และตรงเข้ามาหา
“หนูไปเรียกคุณวิศให้แล้วนะคะ แต่คุณวิศไม่สบายน่ะ
