ปากของเขาแตะลงมาบนหน้าผาก ก่อนจะค่อยๆ จูบไปทั่วทั้งดวงหน้า และมาหยุดอ้อยอิ่งอยู่ที่ปากนุ่มที่มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่รู้ว่ามันหวานฉ่ำแค่ไหน
“พี่... ต้องการเธอเหลือเกิน น้ำผึ้ง...”
“แต่... เมื่อก่อนพี่วิศ... เอาแต่หนีผึ้ง จำไม่ได้เหรอคะ”
หล่อนอดนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่ได้
“คงเพราะตอนนั้นพี่ไม่ได้รัก แต่ตอนนี้พี่รู้ตัวแล้วว่าตกหลุมรักเด็กแสบเข้าแล้ว”
แล้วปากหยักสวยของเขาก็แนบชิดลงมาหาอีกครั้ง ขยับเคลื่อนไหวจุมพิตอย่างเร้าใจ จนคนถูกจูบแทบขาดใจ
“รัก... รักผึ้งเหรอคะ...”
หลังจากปากนุ่มเป็นอิสระก็ละล่ำละลักถามออกไปเสียงสั่นเทา
วิศรุตอมยิ้ม สายตาที่ทอดมองน้ำผึ้งนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความเสน่หามากมาย
“รักมากกกกก ทั้งรักทั้งหลงเมียเลยล่ะครับ อืมมม รักที่สุดในโลกเลย...”
“ผึ้ง... ไม่เชื่อ...”
“งั้นพี่จะแสดงให้ผึ้งเห็น... ว่าความรักของพี่น่ะ มันมากแค่ไหน...”
แล้วเขาก็เริ่มต้นปลดเปลื้องเ
