หลายวันต่อมา
"สวัสดีค่ะพ่อ หวัดดีจ้ะมิ" กะเพรายกมือไหว้ผู้เป็นบิดาของเพื่อนรัก ขณะที่ของขวัญรีบทำตาม และไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้ฝาแฝดของเพื่อนสาวที่กำลังเคลื่อนไหวตัวอยู่บริเวณนั้นพอดิบพอดี
"กะเพราของขวัญ ผ่านมาแถวนี้พอดีเหรอลูก"
"เปล่าค่ะพ่อ กะเพรากับยัยขวัญตั้งใจมาเยี่ยมพ่อค่ะ มีของฝากมาด้วยนะคะ" กะเพราชูของที่อยู่ในมือ เรียกรอยยิ้มจางพ่อเพื่อนให้หลุดออกมา
"เยอะแยะเลย ขอบใจมากนะลูกนะ นั่งก่อนสิ มิดูแลพี่ด้วยนะลูก"
"นี่จ้ะมิ ส่วนมากเป็นผลไม้และขนมที่คิดว่าพ่อน่าจะทานได้"
"ขอบคุณมากนะ เดี๋ยวมิไปตามไอให้" กะเพราพยักหน้ารับเบาๆ จากนั้นก็หันหน้าเข้าหาคนที่เธอตั้งใจมาเยี่ยมตามเดิม
"พ่อเป็นยังไงบ้างคะ กระเพรากับยัยขวัญไม่ได้มาเยี่ยมเลย พอดีงานค่อนข้างยุ่งอยู่น่ะค่ะ"
"พอดีคุยกับยัยไอ เห็นบอกว่าพ่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว ขวัญกับกะเพราเลยมาที่นี่กันเลย"
"ขอบใจมากนะลูกนะ สภาพก็ตามที่เห็นเลย ได
