ไอติมกวาดสายตามองออกไปรอบๆ ห้องนอนของแฟนหนุ่มทันทีที่ไฟภายในห้องนอนสว่างจ้า คล้อยหลังที่มือเรียวซึ่งถูกกุมเอาไว้ตั้งแต่ตอนเดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันถูกคลายออก
เจ้าของห้องเดินไปเปิดเครื่องปรับอากาศ ไอติมมองตามแผ่นหลังกว้างไม่วางตา
"บังเอิญจังเลยนะ" ภูพิงค์ชะงักไปเล็กน้อย หากเขาไม่ได้คิดไปเอง รู้สึกว่าไอติมจะจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา
"แม่ไม่ได้ดุนะ เขาคงห่วงเธอเลยกลัวว่าฉันจะไม่ให้เกียรติเธอล่ะมั้ง"
"แม่ของนายในสายตาฉันท่านใจดีมาก แต่ลูกชายของแม่น่ะสิ ดูเจ้าเล่ห์ชะมัด"
"ไม่เห็นจะเป็นแบบนั้นเลยสักนิด"
"หมายความว่าเรื่องหมั้นไม่ได้คิดมาก่อน?" ไอติมเอ่ยถามอย่างช่างใจ ลึกๆ แล้วเธออยากได้ยินคำตอบที่แตกต่าง แต่ในความเป็นจริง ภูพิงค์คงจะตอบว่าสถานการณ์มันบงการและพาไปนั่นแหละ
"คิด" แต่ผิดคาด!
ใบหน้าหล่อเหลาที่จริงจังขึ้นกว่าเดิมค่อนข้างมากทำหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวขึ้นมาอย่างรุนแรง
"คิด?"
"คิดมาก่
