เกลียดแต่หึง

1011 คำ

บริเวณชั้นดาดฟ้าของตึกสำนักงานที่สูงกว่าห้าสิบชั้น ถูกออกแบบมาเพื่อเป็นสวนลอยฟ้า สำหรับพนักงานของตึกและลูกค้าได้มาผ่อนคลายและดื่มกาแฟชมวิวเมือง ระหว่างพักจากงานเคร่งเครียด “กาแฟค่ะบอส” ทุกครั้งหลังเลิกประชุม พิศรุตม์จะเคร่งเครียดและวิตกกังวลหนัก เขามักจะมายืนตรงจุดนี้เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ “ทำไมบอสชอบมายืนตรงนี้คะ” “เห็นตึกแฝดนั่นมั้ย” เขาชี้ไปที่ตึกสูงเบื้องหน้า “แสงที่รอดผ่านจากระหว่างสองตึกนั้น มันมาตกกระทบตรงนี้พอดี เป็นแสงที่ให้พลังงาน ถ้าวันไหนคุณหมดไฟก็มายืนตรงนี้ รับรองไฟลุกท่วมหัวเลย” “จริงเหรอคะบอส” เธอถามด้วยความตื่นเต้น “จริงสิ นี่เป็นความลับระหว่างเรานะ คุณห้ามบอกใครเด็ดขาด ไม่งั้น เราได้มาต่อคิวรับแสงแน่ๆ” เสียงหัวเราะของเขาและเธอดังก้องเข้ามาในความคิด... เสียงแห่งความสุขที่ค่อยๆจางหายไป เหลือเพียงเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าในวันนี้ “เหนื่อยจัง ขอพลังงานหน่อย” เธอหลับ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม