ครั้งแรกของเรา
701 คำ
ประมาณหนึ่งปีก่อนหน้านี้...
“สวัสดีค่ะคุณพิศรุตม์ ดิฉันชื่อเอลิกา จันทร์แรมค่ะ เป็นเลขาคนใหม่ของคุณ”
“รู้แล้ว ผมเป็นคนจิ้มคุณเองกับมือ”
พิศรุตม์เงยหน้ามองเลขาสุดเปิ่นตรงหน้าโต๊ะทำงานด้วยสายตาประมาณว่ากูคิดผิดคิดถูกวะเนี่ยที่เลือกยัยซุ่มซ่ามโก๊ะกัง แต่งตัวเชยเหมือนไม่เคยรู้จักแฟชั่นมาเป็นเลขาหน้าห้อง ซึ่งควรเป็นหน้าเป็นตาให้CEOบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างเขา
หญิงสาวยิ้มแฉ่งด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง มองเจ้านายด้วยสายตาพราวระยิบ รอยยิ้มของเธอดูซื่อใสเหมือนรอยยิ้มเด็กเล็กๆไม่มีผิด
“เพราะอะไรคะบอส ...เอ่อ ขอนุญาตเรียกบอสนะคะ เห็นในละครเค้าเรียกกันน่ะค่ะ อยากมีฟิลแบบนี้มานานแล้ว” พูดเจื้อยแจ้วพลางบิดกายเหมือนเขินจัด ก็จะไม่ให้เขินได้ไง เจ้านายหล่ออย่างกับเทพบุตรจุติมาเกิดแน่ะ “เพราะอะไรบอสถึงเลือกเอมคะ วันที่มาสัมภาษณ์งาน เห็นมีแต่คนสวยๆโปรไฟล์ดีๆทั้งนั้นเลย เอมไม่อยากเชื่อเลยค่ะว่าเอมจะผ่านการคัดเลือก”
พิศรุตม์ยิ้มขำ เขาแทบไม่ต้องคิดคำตอบเลย “ผมไม่ได้ต้องการคนเก่งไง”
เอลิกาอ้าปากค้าง ไหงเป็นงั้นไปได้ เธอได้งานเพราะเป็นคนโง่หรอกเหรอ ..เอ แต่เธอก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนี่นา เรียนจบปริญญาตรีด้านบริหารธุรกิจด้วยเกียรตินิยมอันดับสองเชียวนะเว๊ย ถึงจะเป็นมหา’ลัยต่างจังหวัดก็เถอะ
“โอ๊ย! เอมพูดไม่ออกเลยค่ะ” พูดพลางยิ้มเจื่อนเหมือนรู้สึกผิดที่ตัวเองไม่เก่งพอสำหรับเขา “แต่เอมจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเลยค่ะ เอมจะขยัน ซื่อสัตย์ อดทน และจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นในทุกวัน เพื่อไม่ให้คนที่เลือกเอมเข้ามาต้องผิดหวัง”
พิศรุตม์พยักหน้า เริ่มมั่นใจแล้วว่าอาจคิดถูกที่เลือกสาวเฉิ่มจากบ้านนามาเป็นไม้กันหมาหน้าห้อง
“นั่นล่ะ คือสิ่งที่ผมต้องการจากคุณ ผมไม่ได้ต้องการคนเก่ง แต่ผมต้องการคนซื่อสัตย์และไว้ใจได้ ที่สำคัญ ต้องจัดการผู้หญิงให้ผมได้ด้วย”
“จัดการผู้หญิง???”
“ผมไม่อยากเห็นผู้หญิงโผล่เข้ามาในห้องทำงานของผม เพราะงั้นจะไม่มีผู้หญิงคนไหนผ่านประตูบานนั้นมาได้ ..คุณทำได้รึเปล่า?”
เอลิกานิ่งไปครู่ ก่อนจะยกมือขวาขึ้นเบ่งกล้ามโชว์ พร้อมทำหน้ามั่นใจเหมือนทหารกำลังจะออกรบ
“สบายมากค่ะบอส เอมผ่านงานใช้แรงมาเยอะแล้วค่ะ ทั้งดำนาไถนา ก่อสร้าง แบกข้าวสาร เอมทำมาหมดแล้วค่ะ บอสไม่ต้องห่วงนะคะ จะไม่มีผู้หญิงคนไหนผ่านประตูบานนี้เข้ามาได้แน่นอน!!!”
ใช่แล้ว...นอกจากเธอจะดูซื่อสัตย์สดใสไร้พิษสงแล้ว เธอยังดูแข็งแรงถึกทน ไม่อ้อนแอ้นเอวบางจนเกินไป หากต้องเดินตามเขาที่เป็นคนเดินเร็วมาก ก็น่าจะตามทัน หรือหากต้องลากผู้หญิงออกไปจากหน้าห้องทำงานของเขา ก็น่าจะเอาอยู่
“ห้ามคุณเอาเรื่องส่วนตัวของผมไปพูดกับใคร ..มันอยู่ในสัญญาด้วย คุณอ่านแล้วใช่มั้ย”
“อ่านแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เอมจะปกป้องชีวิตส่วนตัวของบอสเท่าชีวิตค่ะ”
“แล้วก็.....” เมื่อจะพูดถึงใครบางคน สายตาอบอุ่นของเขากลับแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างขึ้นมาในทันที “ห้ามคุณให้ข้อมูลใดๆกับรองประธานบริษัทเด็ดขาด หากจำเป็นต้องติดต่อหรือพูดคุยกัน คุณต้องรายงานผมทุกครั้ง”
“หมายถึงคุณรัศมีน่ะเหรอคะ”
พิศรุตม์พยักหน้า “เพราะผมเป็นเจ้านายของคุณคนเดียวเท่านั้น จำไว้ว่าผมจะไม่ให้โอกาสใครเป็นครั้งที่สอง คุณไม่มีโอกาสผิดแม้แต่ครั้งเดียว”
เอลิกายิ้มมั่นใจ แววตาเต็มไปด้วยประกายความมุ่งมั่น “โอเคค่ะบอส เอมจะพิสูจน์ให้บอสเห็นว่าเอมคือเลขาที่ดีที่สุดของบอสค่ะ เอมคือทีมบอสเท่านั้น”
- ผู้เขียน
