หลายวันต่อมา
“กาแฟค่ะคุณพ่อ ระวังร้อนนะคะ” ฉันยื่นแก้วกาแฟให้คุณพ่อที่กำลังยืนสนทนาอยู่กับเพื่อนของท่านขณะที่พักเบรค ซึ่งวันนี้ฉันกับคุณพ่อ มาเข้าร่วมงานสัมมนาที่กรุงเทพฯ
“ขอบใจ ขอบใจยัยหนู” มือหนาเอื้อมมาหยิบแก้วกาแฟจากมือของฉันไปอย่างระวัง
“นี่ลูกสาวคุณนิกรใช่ไหมครับ”
“ครับคุณปรัชญา นี่หนูนารา ลูกสาวคนเดียวและหนึ่งเดียวของผม” ฉันยกมือไหว้เพื่อนของคุณพ่อเมื่อท่านแนะนำเสร็จ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ท่าน
“คนที่กำลังคบหากับคุณคาเทสินะ”
“เอ่อ...”
“ครับ เด็กๆ เขากำลังดูใจกันอยู่” คุณพ่อตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ แล้วยกกาแฟขึ้นมาจิบ
“ดีเลยสิครับ คุณคาเทก็บริหารงานด้านนี้เก่ง ไฟแรง หนูนาราก็จบด้านวิศวะมาพอดี เหมาะสมกันมากจริงๆ ครับ”
“ใครบอกล่ะครับคุณพ่อ ผมสิเหมาะกับนารามากกว่าไอ้โหดนั่นตั้งเยอะ ถ้าไม่ติดว่านารารักมันหัวปักหัวปำไปแล้วน่ะ”
“เดรค!”
“ไอ้ลูกคนนี้ พูดอะไรเสียมารยาท” คุณปรัชญาดุผู้มาใหม่
