“พ่อเข้าใจนะลูก ว่าทำไมนาราไม่ยอมบอก”
“เพราะไม่มั่นใจความปลอดภัยของหลานแม่สินะ” เสียงคุณแม่ดังแทรกขึ้นต่อจากคุณพ่อ ท่านยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังของผม ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งลงข้างๆ เตียงคนไข้อีกฝั่ง
“แม่รู้ว่าหนูโดยขู่ โดยกระทำอะไรมาบ้าง มันเกิดจากความคิดผิดๆ ของลูกๆแม่เอง แม่ต้องขอโทษนาราแทนพวกเขาด้วยนะลูก”
“คุณแม่คะ”
“แต่เขาเป็นลูกของพี่นะ พี่ไม่มีทางทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขของพี่เด็ดขาด พี่รักนามากแค่ไหนนาก็รู้”
น้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจไหลออกมาอีกครั้ง ผมไม่อยากจะบอกว่าแอบผิดหวังไม่น้อย เมียนะเมีย ในสายตาเธอเห็นผมเป็นคนยังไง เรื่องสำคัญขนาดนี้มันน่าน้อยใจไหมล่ะ
ในวันที่ถือชุดตรวจครรภ์เป็นสิบอันไปให้นาราตรวจ ซึ่งผลคือเธอไม่ได้ท้อง บอกตามตรงว่าผมผิดหวังมาก เพราะผมรู้สึกมาตลอดว่านาราท้อง และผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว
“สัญชาตญาณความเป็นแม่ ไม่ว่าจะเป็นแม่วัยไหนก็ตามแต่ สิ่งสำคัญที่สุดคือสวัส
