“ไอ้บ้าเอ๊ย แล้วจะมองอะไรนักหนาไม่เคยเห็นหน้าฉันมาก่อนรึไง” เมื่อเข้ามาในห้องน้ำเธอก็ยืนที่หน้ากระจกและพูดอยู่คนเดียว และพลางนึกใบหน้าหล่อของใครอีกคนที่คอยวนเวียนในความคิดของเธอ
“เธอการ์ตูนใช่ไหม” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังมาจากทางด้านหลังเธอ
“ใช่ มีอะไรรึเปล่า” เธอหันกลับมาถามและมองหน้าผู้หญิงคนนี้ที่มองเธออย่างไม่เป็นมิตร
“ลูกพี่ลูกน้องฉันบอกบ้านเธอเป็นเจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับเพชรเหรอ”
“ใช่” เธอตอบกลับเสียงห้วน ๆ ใครไม่มีมารยาทต่อเธอ เธอก็ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทให้กับอีกฝ่าย
“ฉันชอบสร้อยที่เธอใส่มานะ ขอซื้อต่อได้ไหม กี่ล้านฉันก็จ่ายได้นะ”
“หึ มีเงินไม่ใช่ว่าจะซื้อทุกอย่างได้นะ แต่ถ้ามีเงินมากก็ช่วยซื้อมารยาทของเธอบ้างก็ดี จะได้รู้จักการให้เกียรติคนอื่น และพูดกับคนที่ไม่รู้จักให้มีมารยาทมากขึ้น”
“นี่เธอ ฉันแค่จะมาชวนเธอเป็นเพื่อน เห็นว่าอยู่ระดับเดียวกัน”
“จิ๊ คิดผิดแล้วล่ะ เธอกับฉันคน
