ฉันถอนหายใจออกมาหนักๆ และพยายามดันตัวเองให้ลุกออกจากอกของพี่เสือ ทว่าเขายังกอดไว้แน่น
“พี่เสือใจ๋อึดอัด”
“ไม่ดุได้ไหม”
“…….”
“น้องใจ๋อย่าดุพี่เสือเลยนะครับ”
ถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ ไม่รู้ว่าไปสรรหาคำพูดมาจากไหนนักหนา เมาแล้วปากหวานจนคนฟังอย่างฉันรู้สึกเลี่ยน
“ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องใจ๋ก็จะดุ”
“อื้อพี่ไม่ดื้อกับน้องใจ๋แล้ว”
พี่เสือพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ พร้อมปล่อยแขนที่โอบรั้งฉันไว้ กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของพี่เสือมันกระทบใบหน้าฉันอย่างจัง เขาต้องดื่มไปเยอะขนาดไหนกลิ่นถึงได้แรงแบบนี้
“พี่รักใจ๋”
“พี่เสือรักน้องใจ๋”
“น้องใจ๋อย่าไปชอบใครนอกจากพี่เสือได้ไหม”
ขณะกำลังลุกขึ้นพี่เสือก็พูดคำๆ นี้ออกมาด้วยสายตาที่อ้อนเหมือนแมวอยากได้อาหารเปียก
“ใจ๋ไม่ได้ชอบใคร บอกแล้วไงว่ากับแจ็คมันไม่มีอะไรทั้งนั้น”
“พี่เสียใจ มันรับโทรศัพท์ใจ๋แถมใจ๋ก็ยังต่อว่าพี่”
“ก็เพราะพี่เสืองี่เง่า”
“ที่
