อิ่มวางถาดข้าวแล้วรีบเข้าไปกอดคุณหนูไว้ในอ้อมอก ร่างบางกอดตอบแน่นพร้อมสะอื้นไห้ดังขึ้นกว่าเดิม อิ่มกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เพราะสงสารเหลือเกิน
“ คุณหนูของอิ่ม เป็นอะไรคะ ใครทำอะไรทำไมถึงมีสภาพแบบนี้ ” น้ำหนึ่งไม่ตอบ ได้แต่สะอื้นไห้จนตัวโยน อิ่มกอดเธอไว้แน่น โยกตัวเบา ๆ
“ ถ้ายังไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่านะคะ แต่ถ้าหากอยากระบายอิ่มก็พร้อมรับฟังเสมอ คุณหนูของอิ่ม ”
น้ำหนึ่งร้องไห้อยู่กับอกแม่อิ่มราวห้านาทีโดยไม่พูดอะไรเลย เพราะเธอไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนและที่สุดของตอนนี้คือเธอเป็นห่วงรามเหลือเกิน
พี่ราม พี่รามเคยสอนให้เธอเข้มแข็ง ถ้าหากมัวแต่ร้องไห้อยู่อย่างนี้แล้วอะไร ๆ มันจะดีขึ้นได้อย่างไร คิดได้ดังนี้น้ำหนึ่งจึงกลั้นสะอื้นไว้ แม่อิ่มเห็นว่าหญิงสาวหยุดร้องแล้วจึงดันตัวเธอออกมา
“ ไปอาบน้ำอาบท่าล้างหน้าล้า
