คิดได้ดังนั้นคุณพิสมัยก็ผลักประตูเข้าไป น้ำหนึ่งรีบลนลานผละออกจากอ้อมกอดอิ่มและปาดน้ำตาทิ้ง หน้าตาตื่นกลัว เธอเดินไปนั่งใกล้ ๆ ลูกสาวแล้วดึงร่างบอบบางเข้ามากอดไว้แนบแน่น หญิงสาวงงกับท่าทีของมารดามาก จริงอยู่ท่านไม่เคยลงโทษอะไรรุนแรงอย่างที่บิดาทำ แต่ท่านไม่เคยมาใกล้ชิด มาให้คำปรึกษา หรือให้ความอบอุ่นแบบนี้
“ แม่ขอโทษนะน้ำหนึ่ง ขอโทษ ”
“ คุณแม่ ” น้ำหนึ่งยกมือขึ้นกอดตอบ
“ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของแม่ทั้งหมด แม่ขอโทษที่ไม่เคยดูแลเป็นที่ปรึกษาให้ ขอโทษที่ปล่อยให้คุณพ่อบังคับลูก ทำรุนแรงกับลูกทุกอย่าง ขอโทษที่ไม่เคยให้ความรักความอบอุ่นกับลูกอย่างควรจะเป็น ขอโทษที่ไม่กล้ายืนหยัดต่อสู้กับคุณพ่อเพื่อความสุขของลูก ต่อไปนี้ลูกไม่ต้องกลัว แม่คนนี้จะทำเพื่อความสุขของลูกทุกอย่าง แม่รักหนูนะลูก น้ำหนึ่ง ” คุณพิสมัยเงยหน้าที่อาบไปด้วยน
