บทที่ 37ขอโทษ

1467 คำ

"คนโรคจิต...คนเลว...หึ้ยยยย...ไอรอยบ้านี่ก็ลบไม่ออกอีก แล้วฉันจะไปทำงานยังไงเนี่ย" หญิงสาวที่ยืนส่องกระจกบานใหญ่อยู่ในห้องน้ำได้แต่ก่นด่าเจ้าของร่างสูงที่ทิ้งรอยแดงจ้ำไปทั่วลำคอขาวเนียนจนลามไปถึงเนินอกที่ช้ำไปด้วยรอยกัดจากฝีมือของเขาที่แม้แต่จะใส่เสื้อคอเต่าก็ยังคงปกปิดรอยนั้นไว้ไม่หมด ซ่าาา ซ่าาา~ "ฮืออ เจ็บไปหมดแล้ว..." เสียงเล็กเบะปากร้องไห้กับตัวเองเมื่อจุดกลางลำตัวปะทะเข้ากับน้ำสะอาดที่ไหลผ่านทำเอาเธอรู้สึกแสบไปยังจุดนั้นเป็นที่สุด ทว่าเธอก็พยายามกัดฟันอดทนอาบน้ำให้รีบเสร็จเร็วอย่างเร็วไว แกร็ก~ ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกโดยเจ้าของร่างเล็กที่พยายามเดินออกจากห้องน้ำด้วยขาที่สั่นอย่างบังคับไม่ได้ยิ่งเท้าเรียวที่ได้แตะพื้นความเจ็บที่จุดกลางลำตัวก็ยิ่งลามเจ็บขึ้นเรื่อยๆ ทว่า... "บอกว่าให้เรียกไง" มาเฟียหนุ่มที่ทำความสะอาดเสร็จพอดีเงยหน้าขึ้นไปเห็นกับร่างเล็กก่อนที่จะสาวเท้าเดินเข้าไปหา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม