"เรื่องเมื่อคืนฉัน..." ปากหนาเปล่งพูดก่อนที่จะชะงักนิ่งไปชั่วครู่
"ขอโทษ"
"..." ทว่ากลับไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ฉันยังคงเมินและตั้งใจจ้องมองหน้าจออยู่อย่างนั้นทั้งที่ในใจที่ได้ยินประโยคนั้นกลับกระตุกวูบพร้อมกับความรู้สึกที่บอกไม่ถูก...แค่ไม่คิดว่าคำขอโทษจะหลุดจากออกจากปากคนอย่างเขาได้
"ขอโทษที่รุนแรง"
"ถ้าพี่ตั้งใจทำอยู่แล้วก็ไม่ต้องมาขอโทษ...ฉันไม่รับ" สิ้นเสียงหนาของพี่ไลอ้อนฉันก็ตอบกลับโดยที่ไม่ได้มองหน้าทันที ความรู้สึกตอนนี้คือฉันโกรธเขามากทั้งที่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด และเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำกับฉันแบบนี้ด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ตั้งใจ..." ก่อนที่ประโยคนั้นจะถูกเปล่งออกซึ่งฉันก็ไม่รอช้ารีบหันขวับกลับมามองเขาด้วยความรวดเร็ว
"พี่พูดออกมาได้ไงว่าไม่ได้ตั้งใจ ถ้าตั้งใจฉันไม่ตายไปเลยหรือไง!" คำตอบของเขาทำเอาฉันรู้สึกฉุนเฉียวไม่น้อยทั้งที่ประโยคคำพูดและการกระทำทุกอย่างของเขาฉันยังจำมันได้ดี.
