บทที่ 47 อ้อนเป็นแมว

1384 คำ

เช้าวันต่อมา "อื้อออ~" ดวงตากลมโตคู่สวยที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นในเช้าของอีกวันก่อนที่จะส่งเสียงหวานพร้อมกับบิดตัวไปมาเพื่อทำลายความขี้เกียจที่เกิดขึ้นในตอนเช้าตามปกติ "..." ทว่าคนตัวเล็กก็ต้องชะงักนิ่งไปเมื่อตอนนี้เรือนร่างเล็กของเธอกำลังถูกกกกอดโดยฝีมือชายหนุ่มด้านข้างแน่นจนไม่ยอมปล่อยราวกับกลัวเธอจะหนีหายไป "คนใจร้าย..." ก่อนที่ปากเล็กจะเอ่ยกับอีกคนที่นอนหลับตาสนิทอยู่ด้านข้าง "บ่นอะไร?..." กระทั่งเสียงทุ้มจะเอ่ยขึ้นพร้อมกับลืมตาขึ้นมามองใบหน้าเล็กทำให้เธอสะดุ้งไปเล็กน้อยไม่คิดว่าเขาจะตื่นก่อนแล้ว "..." เงียบ บรรยากาศในห้องนอนกว้างที่เต็มไปด้วยความเงียบพร้อมกับใบหน้าเล็กที่รีบหันหนี "ขอโทษ...ก็พยายามแล้ว แต่มันได้แค่นั้น" จนเป็นปากหนาที่เป็นคนเอ่ยบอกไปตามความจริงพร้อมกับฝ่ามือหนาที่เลื่อนขึ้นมาลูบหัวเล็กเบาๆ ด้วยความรักใคร่แววตาฉายถึงความรู้สึกผิดและปนไปด้วยความขอร้องอ้อนวอน "..." เงียบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม