แรมจันทร์ร้อง บิดกายดิ้นเร่า เสียวจนไม่อาจสะกดกลั้นน้ำหล่อลื่นเอาไว้ได้ จึงปลดปล่อยให้คาวสวาททะลักไหลออกมาตามแรงกระตุ้นเร้าของความปรารถนา สองมือกดศีรษะพ่อผัวลงมาแนบเคล้ากับหนอกเนินราวกับกำลังขูดมะพร้าว
“ไม่ไหวแล้วพ่อเรืองจ๋า... ใส่เสียทีเถอะ... ฮื่อๆ... กระแทกให้ทีฉันเสียวจะตายอยู่แล้ว”
แรมจันทร์เรียกร้องเหมือนผู้หญิงร่านสวาท ปลิวมองดูด้วยความรู้สึกเจ็บปวดใจ กำมือแน่น ซุ่มซ่อนอยู่หลังต้นไม้ สายตาจับจ้องอยู่กับภาพหญิงชายบนลานหินกลางลำธาร
“อ๊อย... พ่อเรืองจ๋าใส่ให้ทีเถอะ”
สีหน้าของแรมจันทร์บิดเบ้ไปด้วยความซ่านสยิว แววตาเรียกร้อง ผงกศีรษะขึ้นมองกำนันเรืองตั้งหน้าตั้งตาปาดปลายลิ้นเลียกินกลีบสวาทของหล่อนอย่างเมามัน
“ฮื่อๆ... ฮึ่ก... ไม่ไหวแล้ว”
แรมจันทร์ผลักศีรษะของพ่อผัวออกจากง่ามขาของหล่อน ถ้าโดนเลียนานกว่านี้หล่อนคงต้องขาดใจตายคาลิ้นของกำนันเรื
