“พี่ขอโทษ”
ปลิวกล่าวเหมือนคนทำผิด
“ช่างเถอะ”
หล่อนฝืนยิ้ม กอดเขาให้กำลังใจ จากนั้นก็ขยับมานอนหงายเคียงข้าง
ดวงตาของแรมจันทร์เบิกโพลงมองเพดาน อารมณ์ความต้องการที่ยังรุมเร้าค้างคาอยู่ในจิตใจทำให้หญิงสาวกระสับกระส่าย สุดท้ายก็ต้องใช้มือข้างหนึ่งบีบเค้นเต้านมอวบคัดของตัวเองด้วยความลืมตัว
“เอ็งทรมานใช่ไหม... ”
ปลิวเข้าใจความรู้สึกของภรรยา เหลือบมองมือเรียวบีบเคล้นเต้านมอวบคัดจนปลิ้นล้นออกมาจากซอกนิ้ว เห็นจุหัวนมของแม่ลูกอ่อนแข็งตั้งเป็นทรงสวย ที่ปลายยอดปูดเป่งเป็นตุ่มไตแดงเรื่อเหมือนประดับเอาไว้ด้วยลูกเชอร์รี่
“ก็มีบ้าง... พี่ปลิวดูดนมให้ฉันทีเถอะ... ได้ไหม”
แรมจันทร์ร้องขอออกมาอย่างคนที่ซื่อสัตย์ต่อความต้องการของตัวเอง อยากก็บอกว่าอยาก
“ถ้าอารมณ์ค้างเอ็งลงไปเล่นน้ำสิ... ”
ปลิวแนะทางออก แรมจันทร์รู้สึกแปลกใจ ก็เมื่อคราวก่อนเขายังห่วงที่หล่อนชอบแอบไปลงเล่นน้ำที่ลำธารหลังบ้านเพีย
