แพรวาออกมาเดินเหมือนกับคืนก่อนเพราะนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ พรุ่งนี้เธอก็ต้องกลับไปเรียนต่อแล้วมีเวลาพักไม่นานเลย
“ไม่หนาวเหรอ?” เสียงทักทายที่ดังมาจากขวามือทำให้แพรวาหันไปมอง เห็นลีวายกำลังยืนอยู่ตรงหน้าระเบียงบ้านพักของตัวเอง ราวกับว่ารู้ว่าเธอจะต้องออกมาเดินเล่นเวลานี้ เขาถึงได้ออกมายืนรอเงียบๆ
“อากาศเย็นดีค่ะ”
“ไอ้ยุมันหลับไปแล้วเหรอ ถึงได้ออกมาเดินเล่น”
“ค่ะ หลับไปสักพักแล้ว คงจะเหนื่อย”
“มานี่หน่อยสิ”
“พี่ยังไม่นอนอีกเหรอคะ พรุ่งนี้ต้องขับรถกลับนะ” แพรวาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ
“พี่ไหวน่า ว่าแต่เรามีเรียนกี่โมง”
“บ่ายค่ะ กลับไปถึงก็ยังมีเวลาเหลือๆ”
“แพร...เข้ามาข้างในก่อนสิ”
“อ๊ะพี่ลีวาย!” เธอตกใจเพราะถูกลีวายคว้าเอวเล็กและดึงเข้าไปหาตัว
“คิดถึงจัง นานแล้วนะที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง” ลีวายพูดกระซิบ พร้อมกับซุกไซ้ลำคอของเธอไปราวกับเสือกำลังหิว
