เวลาต่อมา
“ฮึก...อึกอืม...”
“ไอ้แพร เบาๆ ดิวะ เดี๋ยวก็เมาหัวทิ่มเป็นครั้งนั้นอีก” เหมียวลี่รีบคว้าแก้วออกมาจากมือของแพรวา เมื่อเห็นว่าเธอนั้นเอาแต่ดื่มอย่างเดียวไม่สนใจอะไรรอบข้างเลย
แพรวาคออ่อนมากขืนปล่อยให้ดื่มหนักแบบนี้อีกเรื่อยๆ คงได้สลบอยู่ที่นี่แน่ๆ
“ฮึก...เกลียดว่ะแม่ง ทำไมต้องเป็นแบบนี้วะ”
“ไม่เป็นอะไรนะแพร”
“เกลียดตัวเองว่ะแม่ง” มือเล็กๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาตัวเองอยู่แบบนั้น พร้อมกับนั่งปลดทุกข์กับเพื่อนๆ และด้วยความที่แพรวากำลังเศร้าจึงทำให้ไม่มีใครกล้าดื่มเลยสักคน แต่ละคนเอาแต่นั่งมองแพรวาและผลัดกันปลอบใจอยู่แบบนั้น
มันจะไม่เจ็บขนาดนี้เลยถ้าคนที่หักหลังเธอเป็นเพื่อนสนิทที่รักมาก และที่ผ่านมามุกนิลก็พยายามส่งรูปและให้แพรวาไปดูที่คอนโดหวังจะเย้ยตลอด ทำไมถึงไม่รู้ให้มันเร็วกว่านี้นะ ตอนนั้นเธอยังเอาแต่ยินดีกับเพื่อนอยู่เลยที่ได้มีคนรัก
เธอทำอะไรให้เจ็บแค้นนักหนาถึงได้ทำกัน
