หลายวันผ่านไป
"ช่วงนี้เราอยู่ไม่ค่อยติดบ้านเลยนะแพรออกเที่ยวบ่อยนะเรา"
"....." ฉันได้ยินเสียงนี้ก็ถึงกับสะดุ้งขณะที่กำลังยืนใส่รองเท้าอยู่ วันนี้เป็นวันหยุดพี่พายุไม่ได้ออกไปทำงานส่วนฉันก็ออกเที่ยวอีกตามเคยแหละ
"อย่ากลับให้มันค่ำนักล่ะมันอันตราย"
"โอเคค่า คุณพ่อ" ฉันเดินไปหอมแก้มพี่พายุ เขากำลังนั่งไขว่ห้างดูงานใน laptop ของเขาอยู่ เขาใส่แว่นตาที่เป็นกรอบเล็กๆ สี่เหลี่ยม มองเผินๆ แล้วเหมือนพ่อไม่มีผิดเลยอ่ะ
ฉันเดินออกไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าบ้านเหมือนเดิม จากนั้นก็นั่งรถแท็กซี่ต่อไปลงที่คอนโดของพี่ลีวาย เราสองคนไม่ค่อยได้ออกเที่ยวกันสักเท่าไรคงเพราะฉันกลัวใครมาเห็นด้วยมั้ง แต่ปกติก็ไม่ใช่คนเที่ยวอะไรขนาดนั้นอยู่แล้ว
ติ๊ด~
"ฮายพี่ลีวาย"
"คิดถึงจังมากอดหน่อย"
"...." ฉันเดินเข้าไปหาพี่ลีวาย เขากำลังนั่งทำงานอยู่ ลักษณะท่าทางการทำงานไม่ต่างอะไรจากที่พายุเลย สมแล้วล่ะที่เป็นเพื่อนส
