“เชิญแขกของคุณเพชรทางนี้ค่ะ” พนักงานต้อนรับของรีสอร์ตเพชรตะวันกล่าวทักทายเสียงหวาน
ร่างสูงก้าวลงมาจากเรือสปีดโบตส่วนตัวของวัชรสกุลกิจซึ่งมีไว้คอยบริการลูกค้า ก่อนหันกลับไปรวบเอวคอดกิ่วแล้วยกร่างบอบบางลงมาจากท้ายเรือ การกระทำของชายหนุ่มเรียกความสนใจจากเหล่าพนักงานซึ่งมาคอยต้อนรับ
“ขอบคุณค่ะคุณฟ้า”
พสิกากระซิบเสียงแผ่วเบาให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคน หญิงสาวไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ทันเสียแล้ว การแสดงออกอันประเจิดประเจ้อของลูกชายคุณหญิงอรนภา ซึ่งปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นคนพิเศษนั้น ส่งผลให้ใครหลายคนเห็นแล้วคิดไปไกล
หรือผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนรักของคุณณฟ้า
แล้วคุณแพนของพวกเธอล่ะ
ได้แต่คิดหาคำตอบในใจ ทว่ากลับไม่กล้าเปล่งเสียงเอ่ยถามหรือซุบซิบนินทา
“นำไปสิ”
เอ่ยบอกพนักงานซึ่งยืนนิ่งสนิทคิ้วขมวดราวกับสงสัยอะไรบางอย่าง เสียงห้าวทุ้มทำให้เหล่าพนักงานได้สติ กระวีกระวาดเดินนำแขกคน
