แฟนเก่าคนเลว

‘เราเลิกกันเถอะ’ เสียงจากผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉัน พูดใส่หน้า พร้อมพ่นควันบุหรี่อย่างชิลล์ๆ ‘ฉันทำอะไรผิดหรอตฤน เราต้องเลิกกันเลยหรอ’ ฉันพยายามอ้อนวอนขอโอกาส ‘เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกเอย แต่ความจริง ฉันอาจจะไม่ได้รักเธอตั้งแต่แรก’ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้โกหก คำว่าไม่รักกัน พูดเบาๆ ฉันก็เจ็บแทบจะดิ้นตายลงตรงนี้ ‘ขอให้โชคดีนะ’ พูดจบคำเขาก็หันหลังไปทันที ราวกับว่า กลัวตัวเองจะเปลี่ยนใจ ไม่แคร์กันเลยซินะ หยดน้ำตา ค่อยๆกลิ้งลงมาจนอาบหน้า เจ็บจนหายใจไม่ได้ มันเป็นแบบนี้นี่เอง พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจ รักกัน แต่สุดท้าย เขาก็มาทิ้งกันไปง่ายๆ . . . สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ รักเอย อายุ 19 ปี ฉันเพิ่งโดนแฟนที่คบกันมา 8 เดือนบอกเลิก เหตุผลที่เขาบอกคือ เขาไม่เคยรักกันตั้งแต่แรก ตลกดีนะคะ แต่ก็เป็นความจริงที่ฉันต้องยอมรับให้ได้ ฉันรักเขามาก แอบชอบเขามานาน เลยตัดสินใจสารภาพรัก เขาก็ดูสับสนในตอนแรก แต่ก็ยอมคบกับฉัน ไม่รู้ว่าอะไรดลใจนะคะ เขาเจ้าชู้มาก ฉันคิดว่าฉันจะหยุดเสือแบบเขาได้ แต่ก็แน่ล่ะ ผู้หญิงธรรมดาๆแบบฉัน ก็เป็นอย่างที่เห็น ‘พอแล้ว อีเอย โอ้ยยยย มึงจะกินให้เมาเหมือนหมาแล้ว ไอตฤนมันก็ไม่กลับมาหรอก มันนู้นไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว ’ เสียงของน้ำหอม เพื่อนรักของฉันที่ฉันโทรมาหาที่ผับพยายามทั้งปลอบ ทั้งขู่ ทั้งด่าอดีตแฟนฉัน ‘กูเจ็บ มึงเข้าใจมั๊ย ยิ่งกว่าการที่เขาไม่รักกูแล้ว ก็คือเขาไม่เคยรักกูเลย กูทำอะไรผิด’ ยิ่งพูด ก็ยิ่งเจ็บ ‘งั้นมึงควรพอ มูฟออนค่ะสาว หาคนอื่น มึงก็สวย น่ารัก หุ่นดี มึงจะไปอะไรกับคนเจ้าชู้แบบมัน’ พูดพลางส่ายหน้าไป ‘แต่กูรักเขา มึงเข้าใจมั๊ย กูรักเขา กูจะรอเขา ‘ ทันทีที่พูดจบ ตาก็กวาดไปเห็นอดีตแฟน ตฤนนั่งนัวเนีย คลอเคลียกับสาวคนใหม่ที่เซ็กซี่ สวย ดูดี กว่าฉันทุกอย่าง เชี่ยยยยย เร็วขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ไวเท่าความคิด ไม่รู้เพราะฤทธิ์เหล้าหรือเพราะอะไร ฉันสาวเท้าไปหาเขาทั้งคู่ แม้กระทั่งน้ำหอมก็ยังห้ามไม่ทัน ซ่าสสสสสส!!!! ฉันสาดเหล้าใส่ทั้งคู่ ตอนที่มันกำลังนัวเนีย ‘เลิกกันได้ไม่ถึงชั่วโมง นายจำเป็นต้องเอาคนอื่นมาเหยียบใจฉันขนาดนี้มั๊ย’ ฉันโวยวายเสียงดังแบบไม่อายคน เพราะสมองตอนนี้มันทั้งมึน ทั้งเมา ‘กรี๊ดดดดดดดดดดด!! อีผีบ้า แกเป็นใครเนี่ย ตฤนค่ะ เฟียร์เปียกไปหมดทั้งตัว’ พูดไม่เปล่ายังเข้าไปออดอ้อน อีกฝ่ายก็ไม่ได้แต่มองฉันแบบเย็นชา เหมือนคนไม่รู้จักกัน ‘ไอเอย ไป พอเหอะ กลับหอ มึงเมามากแล้ว’ ยัยน้ำหอมพยายามจะลากฉันกลับแต่คนมันเมาแล้ว แรงมาจากไหนมากมายไม่รู้ ‘ขอบใจนะ ที่ทำให้รู้ว่า สันดานคนเรา ยังงัยก็ยังงั้นไม่มีวันเปลี่ยนไป ฉันผิดเองที่หลงผิดไปรักคนแบบนาย’ ‘ฉันไม่เคยบอกว่าฉันเป็นคนดี และที่สำคัญฉันไม่เคยคิดจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอย่างเธอ’ แค่ได้ยินถึงกับสะอึก ‘แล้วนายมาคบฉันทำไม’ ‘ก็แค่สงสารมั่ง’สงสารหรอที่ผ่านมาก็แค่สงสาร ‘ได้ยินแล้ว ก็นู้นไปเลย ยังจะด้านอยู่อีก ผู้ชายเขาไม่เอา เที่ยวมาระรานอยู่ได้’ ฉันกำหมัดแน่น สบตากับตฤน จดจำความรู้สึกแย่ๆนี้ไว้ ‘ได้ยินชัดดีเลยแหละ’ ฉันแค่นเสียง น้ำตามันไหลออกตากระบอกตาเอง ฉันใช้มือปาดออก ‘ไม่ต้องไล่หรอก เชิญมีความสุขกันให้มากๆ มากเท่าที่ฉันเจ็บก็แล้วกัน’ทันทีที่พูดจบฉันก็หันหลังมาทันที สมเพชตัวเองฉิบ ตฤนเองดูไม่เสียใจเลย ไม่ยี่หระกับสิ่งที่ทำกับฉัน 8 เดือนที่ผ่านมา ทุกอย่างมันก็ดี ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ ว่าเขาจะเลิกกันฉัน เมื่อวานเรายังรักกันดีอยู่เลย ‘ฮือๆๆๆๆ แม่งงงง กูทำอะไรผิด น้ำหอม กูเจ็บจนกูหายใจไม่ออกแล้ว’ หลังจากที่ยัยน้ำหอมมันลากฉันกลับมาที่หอสำเร็จ ฉันก็ทิ้งตัวลงบนที่นอน กรี๊ดร้องจนใจจะขาด ‘มึงไม่ได้ทำอะไรผิด ความรักอ่ะมึง เขาแค่ไม่รักมึง แต่มึงยังมีกูนะ’ น้ำหอมทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ไปกับฉันด้วยเมื่อเห็นฉันยังร้องไห้ไม่หยุด ฉันก็สงสารเพื่อนนะ แต่ตอนนี้ฉันสงสารตัวเองมากกว่า ฉันรู้ว่าฉันต้องลืมผู้ชายคนนั้น เดินหน้าแล้วไปต่อ แต่ตอนนี้ฉันยังทำไม่ได้ ขอจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆนี้ สักพักก็แล้วกัน . . . ตฤน PART ผมสงสารรักเอยนะ แต่ผมสงสารตัวเองมากกว่า สัญชาตญาณเสือ ถ้าไม่ให้มันล่า มันก็ผิดวิสัย ผมแค่คบกับเธอ เพราะเห็นว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตผม ‘เอย. เอ่อ .. เอยชอบตฤนนะ ชอบมานานแล้ว ถ้าไม่รังเกียจ เราลองมาคบกันมั๊ย’ ใบหน้าหวานแดงซ่านแบบเขินอายสุดๆ มือสองข้างขย้ำกระโปรงที่เธอใส่แทบถึงตาตุ่ม ผมเห็นก็อดอมยิ้มไม่ได้ รักเอย เพื่อนต่างคณะที่ผมเคยช่วยตอนรับน้องเพราะเป็นลม ‘รักเอย เธอจะไหวหรอ ตฤนมันเป็นเสือนะ’ สายฟ้าเพื่อนผมถามแบบหยอกๆ ‘ถ้าตฤนไม่รังเกียจเอย เอยพร้อมจะทำทุกทางให้ตฤนมีความสุข เอยจะพยายามเข้าใจตฤนทุกอย่างเลย’ เธอพูดแบบหนักแน่น ‘ลองดูก็ได้ งั้น ตอนนี้ เอยเป็นแฟนเรานะ’ ตั้งแต่วันนั้น ผมกับเอยก็คบกัน แต่ชีวิตเราสองคนมันต่างกันมาก เอยจืดชืดมากสำหรับผม ไม่มีความตื่นเต้น เร้าใจ ไม่น่าค้นหาอะไรสำหรับ ที่สำคัญเธอไม่เคยเข้าใจเลยว่า คนเป็นแฟนกัน มันต้องการอะไร???