สายฟ้าหลับตาลงช้า ๆ เพื่อรวบรวมสมาธิ เพราะหากเขายังอ่อนแอแบบนี้แล้วจะไปช่วยเธอได้ยังไง เมื่อตาคมลืมขึ้นก็หันไปมองคนเป็นพ่อที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก่อนที่พ่อครูจะนั่งลงข้างลูกชายแล้วเอื้อมมือไปจับศีรษะของสายฟ้า จากนั้นก็เป่าลงยังศีรษะลูกชายเพื่อเรียกขวัญกำลังใจให้สายฟ้าเพราะรู้ดีว่าในใจสายฟ้าก็หวั่นเกรงไม่น้อย
“ปล่อยจิตให้ว่าง ต้องมีสติทุกครั้งที่ย่างก้าว ห้ามปล่อยจิตเตลิดไปไหนเด็ดขาด” พ่อครูย้ำเตือนลูกชายอันเป็นที่รักอีกครั้ง สายฟ้าได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าตอบแล้วหันไปจุดธูปสองดอกเพื่อให้เทวดาอารักษ์ปกปักรักษาก่อนจะวางมือซ้อนกันลงบนตักแกร่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ หลับตาลง ทว่าได้ยินเสียงเล็กดังแว่วเข้ามาในหูก่อน
“พี่สาย ฉันขอไปด้วย” สายฟ้าเหลือบมองพ่อเขาครู่หนึ่ง แต่พอเห็นพ่อครูพยักหน้าตอบตนก็ไม่พูดอะไรกลับไป แม้ในใจจะไม่อยากให้เปียไปด้วยเลยก็ตาม เพราะรู้ดีว่ามันเสี่ยงเกินไป เขาอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี่อ
